TAALGEBRUIK

Wat zouden we zijn zonder taal. Niet met elkaar kunnen praten. Dan moet je  met gebaren dingen duidelijk maken. Maar woorden kunnen ook hard zijn. Je kunt iemand kwetsen. Goede schrijvers kunnen met weinig woorden een heleboel vertellen.

Taal is poëtisch. Je kunt er je gevoel mee uiten. Je kunt een ander laten weten dat je van hem houdt. Je kunt aangeven dat je verdrietig bent.

Kijk naar onze appjes, we willen steeds iets meedelen aan een ander die niet in jouw buurt is. Of  kijk naar Facebook. Je wilt anderen mee laten kijken in jou leven. Hoe vaak worden er niet op Facebook hele ruzies uitgevochten??

De kunst van het schrijven is er iets inleggen wat de ander begrijpt en voelt. Een heel mooi voorbeeld vind ik het liedje van Jan Smit: Omdat wat ik droom niet mag.
Hierin staat een hele mooie zin: Ik ben vannacht in mijn tranen verdronken, er was niemand die dat zag. Hoe goed is die zin, wat zegt het allemaal. Daar voel je hoe groot het verdriet van iemand kan zijn, en iemand die eenzaam is. Trouwens het hele liedje is prachtig.

Hoe moeilijk is het dan voor iemand, die dyslexie heeft. Woorden verkeerd ziet, en de betekenis die verloren kan gaan. Daar kunnen ze niets aan doen. Kijk naar onze zorgvragers, niet  of nauwelijks kunnen lezen en schrijven. Hoeveel mensen durven er niet voor uit te komen. Of mensen die het wel begrijpen, maar het niet kunnen uitleggen wat je wilt zeggen. Hoe frustrerend is dat?

Kijk een naar onze woorden en vocabulaire, hoe moeilijk is dat voor onze zorgdragers. Vaak nemen ze alles letterlijk. Vaak passen ze een combinatie toe, die net weer even anders is. Het is toch zo logisch als wat. Je hebt een boer en een boerin. Je hebt een vriend en een vriendin. Dus als we het over collega's hebben dat heb je een collega en een collegarin. Simpel toch? Leg maar eens uit dat het anders is. Het is zo'n leuke verspreking dat we het zijn gaan toepassen. Want zeg nou zelf het heeft wel iets als je het over je collegarin hebt. Er verschijnt vanzelf een glimlach op je gezicht.

Een andere verspreking die bij ons regelmatig wordt uitgesproken is ook een hele logische verspreking. De meesten van onze zorgvragers hebben geen natuurlijke tanden meer. Om er goed uit te zien hebben ze een kunstgebit aangemeten gekregen. Maar die moet af en toe worden aangepast. Want ook in je mond zijn veranderingen. Een kunstgebit kan behoorlijk zeer doen.
Dus wat is de logica hier?  Je hebt een mond vol tanden, of niet? Dus als de tanden eruit zijn dan hou je over..............?



drie keer raden...............



Inderdaad vlees tanden.