Toch heeft het uitlaten van een hondje ook een sociaal karakter. Want je komt onderweg toch mensen tegen. Die ook hun huisdier uitlaten, of bezig zijn rondom hun huis. Door bijna iedereen worden we begroet. Sommigen maken zelfs een praatje. Dan merk je dat je maar in een klein dorpje woont.
Dat was in het begin toch wel even anders. Wij hadden de woning op het oog en hadden de makelaar gebeld voor een bezichtiging. Vroeg in de ochtend bekeken we de woning. Eigenlijk wisten we al dat dit de meest geschikte woning was in de buurt. Een mooie nieuwe villawijk. Groot huis, met genoeg plek voor acht zorgvragers. Alles was relatief nieuw, want de mensen die wilden verkopen hadden er nauwelijks gewoond.
Wij hadden bij de bank de financiering al voor elkaar. Dus het was ontspannend rondkijken. De foto's op internet spraken al boekdelen. Maar toen we binnen konden kijken wisten we dat dit de zorgwoning zou worden.
Ik was nog geen half uur op kantoor, na de bezichtiging, toen er werd gebeld. De Gemeente Bergen wilde weten waar we mee bezig waren. Hoezo???
Ze waren al gebeld door verontrustte bewoners in de wijk,
die wilden weten wat we gingen doen. Hoezo???
Het is toch de bedoeling dat er meer zorgwoningen in de wijk komen en niet meer op een afgelegen plek? Maar toch niet in hun wijk!! Hoezo niet ???
Binnen een dag was er al een comité met advocaat die ons wel even tegen zouden houden. Ze reageerden naar de gemeente. Niet naar ons. Wij wisten wat we deden. Volgens de gemeente moesten we een vergunning aanvragen en dan kon de buurt bezwaar maken. Maar wij hadden een goede advocaat. Die de gemeente wees op de werkelijke regelgeving. Alleen had de gemeente tijd nodig om dat allemaal uit te zoeken.
Ondertussen gingen wij door met de planning. De voorlopige koopdatum was gepland in februari.
Vertrouwende op de advocaat kochten we de woning, zonder af te wachten waar de gemeente mee ging komen. We gingen verbouwen om de woning klaar te maken voor acht zorgvragers.
In juni kwam de gemeente met een brief dat we gelijk hadden en dat er geen vergunning nodig was. We konden wat hen betreft starten. Ze hadden nog wel één verzoek. Gezien het feit dat bijna alle bewoners van de wijk bezig waren met bezwaren, moest de gemeente hen op de hoogte brengen dat er geen bezwaar aangetekend kon worden. Ze verzochten ons om mee te doen aan een voorlichtingsavond op het gemeentehuis om onze plannen uit te leggen.
De gemeente raadszaal zat bom vol. Er moesten zelfs mensen staan. De betreffende ambtenaar begon na enig gekuch mee te delen dat we geen vergunning nodig hadden en dat er geen bezwaren ingediend konden worden. Dat was een grote bom. Veel rumoer en de advocaat van hen nam het woord. Maar er was met geen spelt tussen te komen. Ze moesten het accepteren.
Wat er toen gebeurde was verschrikkelijk. Mensen begonnen op te sommen waarom ze vonden dat er geen zorgwoning in hun wijk mocht komen.
Het ging namelijk om de zorgvragers die erin zouden komen. Bekend in Bergen als de familie Flodder. Nooit begrepen, maar wel veroordeeld om verstoten te worden en uitgespuugd door de gemeenschap. Als er anderen kwamen was er geen probleem.
Een opsomming van wat men aandroeg:
-Mijn kinderen kunnen niet meer veilig op straat spelen.
-Ons huis wordt minder waard.
-Er kunnen 8 bewoners in dus er staan straks 8 auto's voor de deur en dan komt de begeleiding ook nog met een auto ( Alsof die mensen in staat zijn een rijbewijs te halen)
-De buurt raakt zijn status kwijt.
-Lawaai overlast
-Vervuiling van de wijk
-Ze vormen een gevaar voor de omgeving, niemand is meer veilig. ( op basis van info van vertrouwelijke informatie wisten ze veel van hen medisch dossier).
-Ze gaan vast bij ons naar binnen gluren.
Te veel om op te noemen.
Maar het leuke was:
Ze woonden er al. Want wij waren gewoon doorgegaan met onze planning en hadden niet afgewacht wat de gemeente er over zou zeggen. Toen we dat meedeelden waren ze zeer verbaast en beschaamd.
Want al weken was er geen gevaar voor kleine kinderen, waren er nauwelijks auto's voor de deur, was er geen lawaai overlast, geen vervuiling. Er was niets voorgevallen, zodat ze gevaar liepen als buren.
Zij gingen er maar vanuit dat het nog moest gebeuren maar.....................
Ze hadden niet eens gemerkt dat ze er al weken woonden.
OVERLAST.....................HOEZO?????????????
Geen opmerkingen:
Een reactie posten