Wat doe je als de enige dame in ons gezelschap, niet bepaald actief van aard is? Daarnaast diabetes type 2 heeft, dus overgewicht en eigenlijk elke dag een rondje om de kerk moet maken??Wij gaan stimuleren.
We begonnen met de tandem. Deze hadden ze gekocht om ma NIET te laten fietsen. Die zat lekker achterop, beentjes omhoog om maar niets te hoeven doen. Elke dag weer, fietsten ze hun moeder overal naar toe. Maar door het vele gewicht dat de fiets moest dragen, ging er regelmatig iets kapot. Was daar niet op berekend. Dan probeerden ze zelf het te repareren, met het gevolg dat er nog sneller iets aan was. Dus op een dag was het weer zover. Wij gaven aan dat er nu eens iemand naar moest kijken die er echt verstand van had. Dat vonden zij een goed idee en hebben we de fiets laten ophalen. Deze tandem is nooit terug gekomen. Aangezien ma ook een eigen fiets had zat er niets anders op dan zelf te gaan fietsen. Eerste stap gezet.
De tweede stap was een home trainer. In het begin vond ze dit geweldig. Maar al gauw was de nieuwigheid eraf en verzond ze smoesjes om niet te hoeven fietsen. Vaak zocht ze ruzie, want als ze ruzie hebben dan kunnen ze ineens van alle regeltjes en afspraken afstappen, hadden ze zelf bedacht. Dan ging ze uit wraak niet op de home trainer. Wij gaven dan aan dat ze zichzelf ermee heeft en niet ons. We maakten haar dus verantwoordelijk voor haar daden. Gevolg was dan dat ze weer ging trainen. Maar niet van harte en niet te lang.
Derde stap was een hondje. Hiermee moest ze dan gaan wandelen. Minimaal drie maal per dag. Dat leek ons een goede optie. Niet te groot, maar gewoon een klein hondje. Ik ging op zoek op internet en had al gauw een hondje gevonden. Ik belde met de mensen, legde de situatie uit, dat het bedoeld was voor een zorgwoning en maakte een afspraak om te komen kijken. Helaas brak ik mijn been even tussendoor en belde ik hen op om de afspraak te verzetten. Ik kreeg toen te horen dat ze niet wilden dat hun hondje in een zorgwoning met "gekken" terecht kwam. Dit had ik niet zien aankomen, maar zegt meer over hen dan over ons. Opnieuw zoeken, dan maar.
We konden ons hondje ophalen, een paar weken voor haar verjaardag. Ondertussen verbleef het hondje bij mij, want je krijgt pas een cadeautje als je echt jarig bent. Maar ze ging wandelen. Helaas, ook hier, is de nieuwigheid er snel vanaf, vooral als er sneeuw ligt of het regent. Binnen een paar weken liep zij niet meer, maar moesten de anderen ermee lopen, om de beurt. En ma zat prinsheerlijk op de bank, uit het raam te kijken wanneer ze weer terug kwamen met haar hondje. Dat was niet de bedoeling. We hadden een stevig gesprek met haar. Ze kreeg een handtekeningen boekje en werd verplicht om dagelijks twee maal onder begeleiding haar hondje uit te laten. Voor het uitlaten kreeg ze een handtekening. Als er één handtekening mist, dan gaat het hondje een week uit logeren. Maar missen er twee, dan gaan we een nieuw baasje voor het hondje zoeken.
Resultaat: ze zit op de home trainer en gaat dagelijks twee maal met het hondje lopen. Onder andere door deze stimulans is ze de afgelopen jaren al meer dan 30 kg afgevallen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten