Een paar zorgvragers zetten hun gewicht in, om de bus te laten schudden. De mensen op straat moeten lachen. Het is een uitgelaten zooitje, als je er zo naar kijkt.
Wat die mensen zich niet realiseren, is dat deze mensen nooit vakantie hadden. Nooit verder kwamen dan ons dorp, of hooguit 10 km er om heen. Deze mensen hadden geen uitjes, geen vakantiegevoel en geen luxe bus, of auto, die hen overal naar toe bracht. Deze mensen hadden geen etentje, of een cadeautje kopen als souvenir. Deze mensen waren altijd bezig met het drama wat kunnen we nog kopen, nadat de biervoorraad is aangevuld. Alles stond in teken van de alcoholverslaving.
Moet je ze nu eens zien zitten. In onze vervoer-busje, rijden we overal naar toe. Als de vakantie aanbreekt, dan gaan we om de tafel zitten. Iedereen mag een plaats opgeven die ze willen bezoeken. Dan maken we een vakantierooster, met daarop de drie weken die ze hebben en op welke dagen er een uitje gepland staat.
Soms zijn de uitjes ver weg en zitten we veel in de bus. Niet getreurd. Ze houden van eerlijkheid en dus wordt er elk jaar een CD gemaakt om de busreis op te luisteren. Iedereen mag twee of drie liedjes opgeven en dan wordt de cd gebrand. Op de cd komt het jaartal te staan. Inmiddels hebben we al vijf van die cd's. Ieder zijn lievelingsgenre komt aan bod. Zo hoeven we geen ruzie te maken, dat er maar steeds naar één voorkeur moet worden geluisterd. Zijn de ritten lang, dan kunnen we inmiddels afwisselen.
Het is mooi om te zien hoe ze dit zelf hebben bedacht. Geen gezeur over de muzieksmaak. Iedereen accepteert zonder te mokken de smaak van een ander, want je weet dat jij ook jou muziek te horen krijgt.
Zo gaan we de vakantie in. En zo staan we dan stil voor een stoplicht en kan iedereen in de omgeving meegenieten van ons deinende busje, op de ritme van de muziek en de schorre keeltjes die proberen mee te zingen. Geweldig, de vakantie is begonnen......................
Geen opmerkingen:
Een reactie posten