UITJE OF OUDJE???

Het is mei. Dan zou het beter weer moeten worden. Als ik naar buiten kijk zie ik dikke regendruppels op mijn raam naar beneden glijden. De wolken waaien rap over en zijn donker van kleur. De zon kan ik even niet vinden. Het is een speciale dag vandaag. Voor één van de zorgdragers is een uitje gepland.

Ervan uitgaande dat het mooi weer zou worden. Toch niet goed willen luisteren naar de weermannen en vrouwen op tv. Denkend dat het hier bij huis wel zou meevallen. Maar we moeten het doen met de druppels. Ik check nog even de buienradar en zie dat het toch beter moet worden in de loop van de middag.

We vertrekken vol goede moed. We moeten ongeveer 1 uur rijden, voor we bij de eerste stop zijn. In Duitsland, het mooie stadje Xanten. Hier is een Romeins museum.  We kunnen mooie foto's maken. Want dat is het doel vandaag, mooie kiekjes knippen. Ik bedenk me dat ik gelukkig een paraplu achter in de auto heb liggen.

Maar we hebben geluk. De tijd dat we daar rondlopen is het droog. Je gelooft het misschien niet, maar op het moment dat we weer in de auto stappen begint het weer te regenen. Op naar ons tweede adresje. In Arnhem, het openluchtmuseum. Als we daar aankomen schijnt de zon regelmatig tussen de wolken door. We gaan weer wandelen. Inmiddels voel ik mijn voeten. Het was geen slimme zet om mijn schoenen met hakjes aan te doen. Maar ja, gewoon volhouden. Het gaat om de zorgdrager. Hij verdient een leuke dag.

Het is onderhand al bijna vier uur. We hebben heel wat gelopen, maar ik zie het niet meer zitten om nog veel verder te lopen. Ik stel voor dat we de tram nemen. Die rijdt al de hele dag rondjes op het park. Op diverse plekken kan je opstappen, om zo het volledige park te kunnen bekijken.

We staan te wachten bij een tramhalte van vele jaren terug. In de tram zijn een paar oude mannen bezig om te rijden en alles in goede banen te laten verlopen. Als de tram eraan komt, stap de conducteur uit. Enige mensen stappen uit en wij staan vooraan om in te stappen.

Uit de tram komt gegil van schoolgaande kinderen die vandaag op schoolreisje zijn. De conducteur stapt voor ons in de tram en en wij volgen hem. Ineens begint hij te roepen met luide stem naar de schoolgaande kinderen. "Jongens en meisjes er komen een paar oudere mensen aan. Dat betekent dat jullie gaan opstaan en jullie zitplaatsen geven aan deze oudjes." Onmiddellijk staan wel tien kinderen op.

Ik kijk achter me en zie geen oudere mensen staan. Dus hij bedoelt dat wij de oudjes zijn en mogen gaan zitten. "Goed van jullie dat er zoveel willen opstaan, dat doet mij deugd." zegt de conducteur. Wij gaan zitten en de zorgvrager begint te puffen. "Zo oud ben ik nog niet."  Hij heeft gelijk, Mijn vader is oud, maar ik toch niet! Nou voor zevenjarige schoolkinderen dus wel.