ACTIE = REACTIE

Wie kent het spreekwoord niet? Wie wind zaait, zal storm oogsten. Het klinkt als een bedreiging. Als je iets verkeerd doet wordt je het slachtoffer. Dan zal er met een wijzend vingertje naar je worden gewezen. Eigen schuld dikke bult.

Tegenwoordig zijn er meerdere varianten in omloop die naar mijn mening positiever klinken. Wie goed doet goed ontmoet. Of deze wie eerlijk is zal vertrouwen ontvangen. Of wie doorzet zal resultaat boeken. ( Laatste is een van mijn sterkste kanten.)

Maar waar gaat dit nou over? Het gaat over een actie die een bepaalde reactie veroorzaakt. Die actie die wordt door jou gedaan. Jij bepaalt dus wat er gebeurt. Jij hebt de regie in handen. Als je  niet zo goed in je vel zit, weet dan dat je extra goed moeten zaaien, wil de oogst wat beter zijn. ( Nick en Simon)

Soms duurt de reactie langer dan je hoopte, maar het kan ook zijn dat de uitwerking op een andere manier gebeurt dan jij verwacht. Maar actie hoort bij reactie. Vaak is het voor zorgvragers moeilijk om dit te begrijpen. Het beste begrip komt als ze het zelf meemaken. Hieronder een mooi voorbeeld.

Onze zorgvragers hebben zakgeld waarover ze zelf beschikken en zelf bepalen wat ze ervoor kopen. Daardoor zijn ze in de loop der jaren slimmer geworden in het uitgeven. Eentje is erg zuinig geworden, als het gaat om kadootjes voor een ander. Ze krijgen altijd een vast bedrag voor een verjaardag, waar ze dan kadootjes voor mogen kopen. Maar hij heeft er een handje van om dan iets te kopen en dan geld eraan over te houden. Waar niets mis mee is, hoor. Laten we daar duidelijk over zijn. Maar wat hij zaait zal hij ook oogsten. Hij begrijpt vaak niet dat hij zelf de dupe is van zijn actie.

Tussen mijn verjaardag en die van hem zit een dag. Een week ervoor komt hij bij me op kantoor. Hij vindt het erg spannend en kijkt uit naar zijn verjaardag.

"Nog zeven nachtjes slapen en dan ben ik jarig hé? " vraagt hij.
"Jazeker, maar ikke eerst hé?" grap ik.
"Wat ga jij voor mij kopen? " vraagt hij en je ziet aan zijn gezicht dat hij het heel spannend vindt.
Wetende dat hij heel zuinig is geef ik plagend antwoord: "Dat weet ik nog niet."
"Waarom weet jij dat niet?" vraagt hij terug.
"Ik wacht even mijn verjaardag af."
Vragend kijkt hij me aan. "Wat heeft dat er nou mee te maken?" wil hij weten.
"Ik wacht eerst wat jij mij gaat geven en dan bepaal ik wat jij gaat krijgen. Want als jij iets koopt voor twee euro dan hoef ik ook maar voor twee euro iets te kopen."
Hij loopt weg en moet dit even verwerken.

Dan breekt mijn verjaardag aan. Iedereen zit aan tafel te wachten tot het acht uur is. Om precies acht uur starten we met zingen en dan de kadootjes. Hij wil als eerste. Met zijn armen vol komt hij aanzetten. "Pak maar uit." zegt hij trots. Het zijn er een heleboel en bij elk pakje noemt hij de prijs. Als ik klaar ben met uitpakken zegt hij trots: "Nou weet ik voor hoeveel ik ga krijgen."