De deurbel gaat. Ik loop naar de voordeur en doe open. Onze zorgvrager wordt thuisgebracht na een paar daagjes bij familie op bezoek te zijn geweest. Hij komt binnen met een muts op zijn hoofd, die naar beneden is getrokken. Je kan nog net de ogen zien. Gebukt loopt hij naar de keuken. Ik help hem met de jas uittrekken en wil de muts van zijn hoofd trekken. "Die mag niet uit." zegt hij en trekt aan de muts, tot over zijn oren. Hij gromt en geeft aan dat hij anders voor joker staat. Ik heb geen idee waar hij het over heeft. Ik pak toch de muts en trek hem van zijn hoofd.
"Oh, je bedoeld zeker mijn haren?" en hij strijkt over zijn bolletje.
Ik zie een letterlijk verknipt kapsel. De hakken zitten er in, op sommige plekken is het bijna kaal. Het is net een vogelverschrikker. Hij gromt en steekt zijn middelvingers in de lucht. Hij is boos.
Ik duw hem zachtjes in een stoel en ga er naast zitten. Pak rustig zijn handen, zodat hij zichzelf niet kan slaan. " Ik ben bij de kapper geweest." zegt hij en kijkt me boos aan.
"Oké de kapper....." herhaal ik. Ik bestudeer zijn kapsel en kan me niet voorstellen dat een kapper hem zo de deur heeft laten uitgaan. Ik wacht even af en laat hem bij komen.
" Ik kan zo toch niet over straat? zegt hij "Je denkt toch niet dat ik nog naar de dagbesteding ga....."
Hij geeft hiermee aan dat hij een probleem heeft, maar geen oplossing. Daar kunnen we iets mee, want wij zijn ervoor om de oplossingen te bedenken.
Ik ga voor hem staan en bekijk serieus zijn kapsel. " We kunnen de tondeuse pakken en die op een paar millimeters zetten, dan is het probleem opgelost en heb je geen hakken er meer inzitten.
" Ja, leuk is dat, dan heb ik het vreselijk koud en dat ziet er ook niet uit." zegt hij verdrietig.
"Wat heb je dan gedaan?" vraag ik nieuwsgierig. Hij begint te lachen. Hij heeft de kapper een streek geleverd. Hij verteld trots dat hij zijn hoofd steeds heeft bewogen. De kapper wilde hem niet laten gaan, en knipte steeds door. Gevolg een verknipt kapsel. Hij moet er om lachen alsof het een grapje is. Vervolgens wordt hij weer boos, want nu zit hij met de gebakken peren.
We hadden in de afgelopen weken diverse pogingen gedaan om hem naar een kapper te krijgen. Want zijn haar werd wel erg lang. Maar hij weigerde steeds, ook wilde hij niet door mij geknipt worden. Dus waren wij gestopt met de pogingen. Daar was nu verandering in gekomen, want hij was dus schijnbaar naar een kapper geweest en dat was niet helemaal goed verlopen. Ik stel nogmaals de tondeuse voor. Maar nee dat wilde hij niet, want ik was geen kapper.
Met de muts op ging hij slapen, stond hij op en ging naar de dagbesteding. Ik stelde voor dat we hier bij ons in het dorp naar de kapper konden gaan. Inmiddels had hij daar wel oren naar, want die muts was erg warm. Dus we stappen in de auto en rijden richting het dorp.
We staan op een kruising te wachten. "He zeg, Alida" "Ja, wat is er?" "Kan jij ook knippen?" hij kijkt me vragend aan. "Ja hoor, kijk maar naar je medebewoner die heb ik ook geknipt."
..............................................
"Oké dan, rijd maar naar huis, dan mag jij nú mijn haren knippen in de keuken met niemand erbij"
Verheugd verander ik van richting en rijd naar zijn huis. Hij geeft mij het vertrouwen.
Missie geslaagd !!!!!!!!!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten