Er wordt op de deur geklopt. Ik weet al wie dat is. Hij duwt de deur open en staat op de drempel te wachten met in zijn handen zijn scheerapparaat. " Mag ik iets vragen? " zegt hij.
"Natuurlijk, wat is het probleem? "vraag ik.
"Mijn scheerapparaat is kapot, hij laat niet meer op." Hij laat me zijn apparaat zien. "Ik krijg hem niet open, want ik heb geen bitje voor de schroefkop." Hij laat zien waar die schroef zit. Dat is een inderdaad een speciale kop.
Ik geef hem het advies: " Dat wordt sparen, jongen. Dat gaat zo maar 9 tientjes kosten." Daar gaan we weer, sparen hoe vaak hebben we het daarover? HEEEEL VAAAK. Daar heeft onze zorgvrager niet zo'n zin in. Hij wil al zoveel sparen, voor andere dingen. Dan komt dit er ook nog eens bij. Echt niet.
Hij zoekt naar een oplossing. Dat geld bespaard. "We kunnen er zelf één gaan maken. Daar heb ik een blokbatterij van 9 volt voor nodig, een motortje en een gebogen scheerplaat." Zijn fantasie neemt weer een loopje met hem. Hij ziet het helemaal zitten.
Nico geeft aan dat Nico dat niet zou kunnen, en vraagt hem als Nico het al niet lukt om zoiets zelf te maken zou hij het dan wel kunnen? Onze zorgvrager denkt na en zegt twijfelend " Nee als jij dat niet kan, dan kan ik het ook niet." Gelukkig dit heeft hij al geleerd. Conclusie: Dat wordt dus sparen.
"Oké dan, dan ga ik wel sparen, maar dan wil ik een hele goede die mijn leven lang meegaat. Wat denk je wat zoiets kost? € 10.00,= of misschien wel € 100.000,=? Wat denk je?"
"Tja, dan moet je wel een leven lang gaan sparen." is het antwoord. "Dat is toch niet erg? " geeft hij aan. "Een leven lang sparen en dan kan je hem kopen en vlak voor je dood gaat, kan je hem misschien nog wel één keer gebruiken, want dat is een leven lang."
"Oké dan." hij haalt zijn schouders op, draait zich om en tijdens het weglopen zegt hij: "ik ga wel weer sparen voor die tientjes."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten