AFSCHEID DEEL 1

Lieve Henk, lieve papa, zo zitten we gezellig aan het ontbijt. Dan ga je naar de kamer, in je mooie rode stoel. Mama op de bank, samen hand in hand. Jullie sukkelen in slaap. Even een dutje doen. Maar dan word je niet meer wakker.

We kunnen het niet geloven, papa. We proberen je wakker te schudden. Maar dat gaat niet. Verslagen zitten we bij jou en strelen je hand. Nu zal je nooit meer bij een verjaardag zijn. We zullen nooit meer met jou een uitje hebben. Nooit meer horen wij jou zingen, uit volle borst over  lekkere ding, lekker ding, lekker ding. We zullen nooit meer met jou lachen. Tot de tranen over je gezicht rollen.

Wij zijn een hecht gezin. Wij zijn altijd bij elkaar. Wij houden veel van elkaar. Onze band gaat nooit stuk, daar komt niemand tussen.

Maar papa het is moeilijk en we zullen je missen. Voortaan mag Alex op jou plaats zitten aan het hoofd van de tafel. Chris is in jou stoel gaan zitten. Wat willen we graag dat jij daar nog kon zitten. Als de papa van ons gezin.

Lieve Henk wat wil ik graag je hand vasthouden. En kusjes geven als je jarig bent. Wat hebben we samen veel gedaan. Samen hand in hand lopen langs het strand. Samen op de fiets naar Maasduinen om te eten. Samen kaarten, kienen of spelletjes doen.
Samen met de jongens op vakantie. Wat een feest was dat. Wat was het fijn dat we ook samen een weekje op vakantie zijn geweest. Samen zijn en nooit alleen.

Maar wij hebben een sterke band. Wij zijn er voor elkaar. We steunen elkaar als het moeilijk is. Echt papa, we zullen goed voor mama zorgen. En lieve Henk ik zal lief zijn voor onze jongens.

Er bestaat geen sterkere band als die van ons gezin. We moeten je loslaten, maar zullen altijd van je houden. We zullen je niet meer horen en niet meer zien. Maar over zes weekjes kom je terug en krijg je een plekje in huis. Bij ons, want wij blijven altijd bij elkaar.