Zachtjes hoor ik geklop op mijn kantoordeur. De manier van kloppen verraadt degene die achter de deur staat. "Kom maar binnen" zeg ik. De deur gaat open. Maar hij blijft keurig voor de deur staan. "Ik wil wat aan je vragen en dat gaat makkelijker als ik binnen ben, mag ik dus binnen komen?" vraagt hij. "Kom maar binnen" Hij stapt weer symbolisch over de drempel, die er niet zit.
Hij is vandaag jarig, dus ik sta op om hem te feliciteren. "Mag ik je een zoen geven, op je wang?" vraag ik netjes. Zonder te kijken zegt hij "Echt niet want je hebt lippenstift op" . "Hoe kom je daar bij?"vraag ik verbaast. Want dat is niet zo. Hij komt dichterbij en bestudeert mijn lippen. "Wel waar, je hebt lippenstift op" "Heb je iets in je ogen?"Maar ik bedenk me dat bij andere verjaardagen bij het feliciteren dat wel het geval is. Dat is ooit begonnen als grap, waarbij ik iedereen om te bedanken een zoen met heel veel lippenstift op hun wangen had gegeven en ze allemaal tijdens het feestje een gekleurde wang hadden. We hadden toen de grootste lol, en iedere keer met een verjaardag verheugden ze zich op een mondafdruk op de wang. Want dan hoorde je er echt bij.
Hij bestudeert nogmaals mijn lippen, en gelooft me nog steeds niet. Ik geef een zoen op mijn hand. "Kijk maar je ziet niets" Hij bestudeert mijn hand en kan ook niets zien. Dus ik mag hem een zoen op de wang geven. 'Maar" zegt hij "ik wil je wat vragen." "oké roep maar."
"Ik wil graag vrij zijn, vandaag met mijn verjaardag" zegt hij, terwijl hij op de dagbesteding in mijn kantoor staat. "Dat zal niet gaan" geef ik aan, "je bent hier al." "Maar ik heb altijd vrij met mijn verjaardag"roept hij. Ik denk na, hoe het vorig jaar zat. "Ja, maar vorig jaar was je op een zondag jarig, en het jaar ervoor op een zaterdag, dus het was toeval dat je vrij was."
"Hoe komt je daar nu bij?" vraagt hij. "Weet je niet wat voor een dag het vandaag is? Het is vandaag dinsdag en dus was ik vorig jaar op een maandag jarig en toen was ik ook vrij" Hij kijkt triomfantelijk. "Vorig jaar was je echt op een zondag jarig, maar dat komt omdat het dit jaar een schrikkeljaar is." geef ik aan.
"Hu, wat is dat nu weer, daar heb ik nog nooit van gehoord?" hij is helemaal verbaasd. Een andere zorgvrager, die inmiddels ook op kantoor is probeert uit te leggen dat het een schrikkeljaar is. Maar dat is nog niet zo eenvoudig. Want hoe leg je dat nu uit aan mensen die niet alles begrijpen. De werkelijke uitleg is best gecompliceerd. Maar onze zorgvrager lost dit zeer eenvoudig op. Hij pakt de kalender erbij en wijst op de dag van 29 februari en geeft aan dat dit de extra dag is, waardoor alles opschuift.
"Maar waarom dan?"blijft hij verbaast vragen. Het antwoord is heel simpel en eenvoudig: "Nou gewoon omdat de kalender het zegt." Oké.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten