Onze Jan was begraven, maar het had veel impact gehad op onze zorgvrager, de vader. Jan was zijn maatje. Elke avond zaten ze bij elkaar en dronken ze tot diep in de nacht. Ze hadden in de loop der jaren een band opgebouwd. Ze waren echte vrienden.
Nu was Jan er niet meer. Voor onze zorgvrager een gemis. Hij was behoorlijk geschrokken en onder de indruk. Want het was wel duidelijk dat onze Jan door de alcoholverslaving aan zijn einde was gekomen. Het gebeurde vlak voor de zomervakantie. Hij kon er maar niet aan wennen. De eenzaamheid in zijn eigen flatje sloeg toe. Maar ook de angst, wat er kan gebeuren als je zo door blijft leven ?
De zomervakantie brak aan. Een periode voor onze zorgvrager, waarin hij geen medicatie nam, volledig uit zijn dak ging en drie weken aan één stuk dronken was. Zo verliep elke zomervakantie. Als dan de vakantie voorbij was en het werk ging weer van start, dan kwamen de problemen. Elke keer als hij weer moest beginnen dan kwam hij op zijn "werk" en binnen een dag ging het mis. Dan kreeg hij een epilepsie aanval en kon hij worden afgevoerd naar het ziekenhuis. Dit verliep al jaren zo bij elke vakantieperiode. Ook na het overlijden van onze Jan was dit het geval.
Maar in het ziekenhuis troffen we voor het eerst iemand die mee wou denken met de verslavingsproblematiek. Omdat wij steeds beweerden dat hij een probleemdrinker was en dus ervan af geholpen kon worden, wilde deze persoon met ons meedenken. We hadden overlegd dat het goed zou zijn als hij de eerste week daar zou blijven en in slaap gehouden zou worden. Dan kon zijn lichaam alvast afkicken. Zonder dat hij er last van had. Na een week werd hij wakker gemaakt en werd hem verteld dat hij minimaal nog een week moest blijven. In die week kon hij niets. Niet roken en niet drinken. In die week lieten wij ook niets van ons horen. Er kwam helemaal niemand en hij lag daar moederziel alleen. Toen ik na een week op bezoek kwam om wat kleren te brengen, was hij compleet gebroken. Hij huilde verschrikkelijk en dacht dat hij ons nooit weer zou zien. Samen met de verpleging kregen we hem zover dat hij wilde stoppen met drinken.
De afgelopen maanden hadden invloed gehad. Hij wilde zijn leven beteren. Zijn ex-vrouw gaf aan dat als hij werkelijk kon stoppen met drinken zij wel weer contact met hem wilden. Alles bij elkaar genomen was vader enorm gemotiveerd om te stoppen met drinken. Hij liet zich opnemen bij de GGZ en na 12 weken mocht hij naar huis.
De maand november was aangebroken. De maand waarin in de katholieke kerk Allerzielen werd gehouden. Omdat wij onze Jan hadden begraven, waren wij voor de kerk het aanspreekpunt. Daarom kregen we een uitnodiging om de kerkdienst bij te wonen en onze Jan te herdenken.
Wat was er nu mooier dan onze zorgvrager mee te nemen, het kaarsje naar voren te laten brengen en het kruisje in ontvangst te nemen. Onze zorgvrager die door de dood van zijn beste vriend de moed had om te stoppen met drinken. Hij stond inmiddels al heel wat weken droog.
Toen we de kerk in kwamen zagen we veel familieleden van onze mensen. En zij zagen ons ook. Vanuit hun ooghoeken hielden ze ons in de gaten en vroegen zich waarschijnlijk af waarom we onze zorgvragers ( hun familie) hadden mee genomen.
Nou, dat hebben ze geweten. Toen het moment daar was om de doden te herdenken, stond onze zorgvrager op. Met een brandend kaarsje liep hij trots naar voren, niet wankelend omdat hij in de olie was, maar kaarsrecht omdat hij nuchter was. Voor onze Jan bracht hij een kaarsje naar voren. Stond in de rij en keek ons heel blij aan. Zijn familie lieten niets van zich horen. Maar voor hem was dit een nieuw begin van een nieuw leven zonder alcohol.
De dood van onze Jan heeft ervoor gezorgd dat er een motivatie was om te stoppen met drinken.
Allerzielen werd zo voor ons een gedenkwaardige dag. En onze Jan zullen we nooit vergeten!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten