ONZE DORA

Vandaag zou ze jarig zijn geweest, onze Dora. Grote vriendin van onze zorgvragers en altijd van de partij als er een feestje was. Het zijn nu de herinneringen die levendig blijven.

We lopen het restaurant binnen. Een klein pittoresk pandje, beetje afgelegen en een paar dorpen verder op. Even uit de sleur en even samen genieten. Terwijl we onze jassen ophangen zie ik haar zitten. Onze Dora. Dat was een keer te verwachten, immers woont ze in de instelling die op loop afstand gelegen is. En af en toe mag ze met haar rollator en een envelop met gepast geld daar een frikandelletje eten met een glaasje drinken. Je ziet haar genieten.

We zoeken een plaatsje uit, een aantal tafeltjes verder op. Zoeken geen contact, maar geven haar ook de rust.. Terwijl we daar onze maaltijd nuttigen, heeft ze ineens door dat wij daar zitten.
"Hé Alida" roept ze keihard door de ruimte. "jij ook hier?" Ik knik en zie dat er mensen om zich heen beginnen te kijken. Dora mompelt wat in zich zelf en vervolgt haar gesprek:"Wanneer ben ik jarig?" vraagt ze mij. Nu wil het geval dat zij één dag later is als haar vriendin in onze zorgwoning. Dus ik antwoord haar dat dat op 30 januari is. Het blijft even stil. Dan roept ze:"en wanneer is mijn vriendin dan jarig?" De dag ervoor geef ik als antwoord.

Inmiddels begint het voor de mensen om ons heen komisch te worden. Ze kunnen er in ieder geval om lachen. Dora vertrekt geen spier en heeft het volgens mij helemaal niet door. Ze is helemaal op mij gericht. "En mag ik ook op haar feestje komen?"vraagt ze. Ik knik ja. "Wanneer is dat dan?" wil ze weten. "Dat duurt nog zeven maanden, Dora" geef ik als antwoord. "Dat is nog heel lang hé?"zegt ze. Ik knik, want tijd is bij deze mensen relatief.

Dora is helemaal gelukkig. Ze blijft nog even mompelend bezig. En vervolgens wil ze gaan. Maar een jas aan doen en ook de rollator vasthouden is een beetje moeilijk. Vreemd genoeg zit iedereen naar haar te kijken, maar niemand steekt een hand uit. Zelfs de bediening niet. Dus ik sta rustig op. Help haar in de jas. Geef haar een knuffel en doe de deur open. Dag Dora, tot de volgende keer.

Maar ja die is er niet meer. Gisteren was haar vriendin jarig en vandaag gaat ze een kaarsje aansteken voor onze Dora. Want vandaag zou ze jarig zijn geweest.