Ik kom er achter dat hij geen bankrekening heeft. Eigenlijk heel raar. Tenminste tegenwoordig kan ik me niet voorstellen dat iemand geen bankrekening heeft. zeker niet als je tiener bent. Bijna twintig jaar. Maar Hij zal toch een bankrekening moeten hebben als hij in dienst komt van de WSW.
Ik leg hem uit dat het noodzakelijk is dat er een bankrekening gaat komen. Hij glundert gewoon, en vraagt of er ook zo'n plastic kaartje bijzit. Hij bedoeld een bankpas. Ja die zit erbij. Helemaal geweldig, die heeft zijn vader ook. Ik leg uit dat daar alleen geld op komt als je hebt gewerkt. En dat het niet een bodemloze put is.
Samen gaan we naar de bank en dienen de aanvraag in. Na enkele dagen wachten kunnen we terug naar de bank om de pas te activeren. Bij alles ondersteun ik hem. Ik heb hem uitgelegd dat je een pincode hebt en dat niemand dat verder mag weten. Destijds kon je bij de ABN zelf een pincode bepalen. Dus ik ga met hem mee en samen kiezen we een pincode. Hopelijk kan hij die onthouden, maar voor de zekerheid weet ik het ook.
Hij is zo apetrots, hij glundert van oor tot oor. Geweldig om te zien. Hij begint het gevoel te krijgen dat hij erbij hoort. Elke week, gaat hij alleen naar de bank, stopt zijn pasje erin en kijkt wat het saldo is. Vooral om te kijken of er wel geld bij is gekomen.
Na een tijdje kijkt hij boos als ik hem zie. Hij wil niet met me praten. Het is me duidelijk dat er iets aan de hand is, maar kan er maar niet achter komen wat er aan de hand is. Ik vraag zijn vader, maar die geeft aan het niet te weten. Dit duurt enkele weken, en eigenlijk kan je waarnemen dat de boosheid toeneemt.
Ik peins me suf, maar kan echt niets bedenken wat er is. Hij blijft komen, niet altijd op de afgesproken tijd, maar hij komt. Doet wat er van hem gevraagd wordt. Maar zodra ik in de buurt kom is het onweer. Er is niemand die weet wat er aan de hand is.
Op een dag komt de vader praten. Hij denkt te weten wat er aan de hand is. Volgens hem steel ik geld van de jongen. Ik ben de enige, naast de jongen zelf, die weet wat de pincode is.
Ik kijk hem verbaast aan, IK geld van hem stelen???
Ik heb toch mijn eigen geld. Ik heb dat geld van hem toch niet nodig? Ik begrijp er niets van. Maar ik heb een opening voor een gesprek. Ik vraag hem of hij denkt dat ik geld van hem steel. Ja dat was volgens hem wel zo duidelijk. Ik pikte zijn geld in.
Ik vroeg hem of hij dat kon bewijzen. Zeer duidelijk gaf hij aan dat ik maar even mee moest komen naar de bank. Dan zou hij het bewijzen.
Samen lopen we van de parkeerplaats naar de bank. Hij stopt zijn pas erin, toets de pincode in en vraagt het saldo op: "Kijk", zegt hij "Het saldo is 675,= gulden. Maar er is geld verdwenen" Ik kijk naar het scherm en zie toch duidelijk dat die aangeeft dat er 675,= gulden aanwezig is. Ik vraag hem hoe hij er nu bijkomt dat ik geld steel, want ik snap het nog steeds niet. "Kijk maar" zegt hij vel "ik kan maar 500,= gulden opnemen, dus is er 175,= gulden weg. En dat is elke week meer"
Ik kan er niets aan doen, maar ik schiet in de lach. Ja dit is echt iets wat ik niet had kunnen bedenken. Hij denkt dus omdat hij maar 500,= gulden kan opnemen, dat de rest is verdwenen. En aangezien ik de enige ben die ook zijn pincode weet, kon het niet anders zijn dat ik dat had gestolen.
Nu begrijp ik ook waarom dat pas later aan de orde kwam. De eerste keren was het bedrag natuurlijk nog niet over de limiet en kon hij opnemen wat er op stond. Maar toen zijn saldo over de limiet heen kwam, kon hij niet alles meer opnemen. Ik ben nog weken verbaasd over wat er is gebeurd. Dit kun je niet bedenken. Het is jammer dat hij zo wantrouwend is, want dit probleem had ik sneller kunnen oplossen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten