Het is zover morgen gaan we naar Amsterdam. Hij vindt het reuze spannend. Met de herinnering nog vers in het geheugen dat hij achter bleef op het centraal station, toen wij met de tram op weg waren naar de parkeerplaats."Waar gaan we ook al weer naar toe?" vraagt hij.
"Naar Ciske de rat in Amsterdam."antwoord ik.
Zijn ogen worden groot, want je ziet hem in gedachten denken aan de laatste keer in de vakantie.
"Maar" zeg ik "Ik neem wel een touwtje mee om je vast te binden, dan raak ik je niet kwijt."
Hij kijkt schuin omhoog en denkt na over hetgeen ik heb gezegd. Zijn hersenen draaien overuren.
"Nee." zegt hij
"Nee" lach ik, omdat ik een grapje maakte, "Wat wil je dan?"
Heel serieus kijkt hij me aan en zegt: "Doe maar handboeien meenemen."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten