Alles uit de kast.

"Waarmee kan ik u van dienst zijn?"zegt ze vriendelijk aan de telefoon. "Een goede advocaat om een kort geding te starten". Er valt een stilte. Zo direct krijgen ze meestal niet een antwoord. Ik wil een kort geding starten samen met onze bewoners tegen de SVB en het zorgkantoor. Een andere keuze is er niet meer.

Maar ze komt met weer een andere oplossing. Er bestaat nog zoiets als een meldpunt. Het juiste loket. Voor degene die van het kastje naar de muur worden gestuurd. Oké. We  willen alles proberen, want ik dacht dat we alles al hadden geprobeerd:
Per Saldo heeft geprobeerd, iemand bij de SVB, de helpdesk langdurige zorg, de gemeente Bergen, het ministerie van volksgezondheid, diverse politieke medewerkers en partijen. We hebben zelfs de psychiater gevraagd van een van de bewoners, en dat is niet zomaar iemand, die zit in de top van de KNMG. En hij stuurt een app naar de heer van Rijn, want die vergaderen vaak samen.
De mentor krijgt geen gehoor, de rechtsbijstand krijgt nul op rekest. Rest nog de ombudsman, maar die hebben ook tijd nodig.

Tijd is iets wat ik bijna niet meer heb. Het geduld raakt ook bijna op. Wat moet ik straks doen? Als ik niet meer kan betalen??

Zorgkantoor laat Pioenroos links liggen.

Eén enkel velletje. Met daarin een duidelijke boodschap. Het zorgkantoor deelt mee niet aan ons verzoek tegemoet te komen. Kort door de bocht gezegd, ze gaan niet zorgen voor een betaling op korte termijn.

Waar gaat dit over??  Het beoordelen van zorgcontracten, die ze zelf met ons hebben opgesteld en ter beoordeling goed bevonden hebben. En het gaat om zorgbeschrijvingen, die ik samen met Per Saldo heb opgesteld. Die zijn bedoeld dat het zorgkantoor in één oogopslag kan zien of de zorg die wordt ingekocht, wel onder het PGB valt. Maar ook dat hebben ze vorig jaar,  met huisbezoeken aan alle personen, gecontroleerd . Ze hebben toen vastgesteld dat ze het PGB gebruiken waarvoor het bedoeld is. Ze kopen zorg in die ze met hun PGB mogen betalen.

Ik begrijp er niets van. Ze hebben alles goedgekeurd, en nu willen ze tijd om te beoordelen of ze hun werk wel goed gedaan hebben. En dit ten koste van bewoners, die niet begrijpen waar dit over gaat.
Maar ik begrijp het ook niet. En ik heb geen indicatie.

DE ORTHOPEDAGOOG VAN HET ZORGKANTOOR BIJ MEERZORG

Ik ben weer druk bezig met de aanvraag voor meerzorg. Meerzorg heb je nodig als je met de standaard zorg niet de zorg krijgt die je wel nodig hebt. Eén van onze jongens heeft gedurende de dag steeds één op één begeleiding nodig.

In de vorige instelling zat hij vaak in de isoleercel. Of op de toilet, een moderne cel waar ze zich verstoppen omdat ze de wereld even niet aankunnen.
Wij hebben geen isoleercel. Wij geven begeleiding op het moment dat hij de wereld even niet aan kan. Wij tonen begrip en proberen hem de wereld te verduidelijken. Op zijn eigen niveau. We pakken hem bij de hand en bieden hem de veiligheid die hij zoekt. Want één ding is zeker, die vindt hij niet in een isoleercel.

Maar voor die begeleiding moet je meerzorg aanvragen. Nu wil het zorgkantoor dat daar een orthopedagoog bij betrokken is. Trouwens ook bij de begeleiding van de begeleiders. Maar hoe kom je nou aan een dergelijke persoon. Toen wij in 2011 hiermee geconfronteerd werden, merkten we al gauw dat dat niet eenvoudig is. Je mag een orthopedagoog niet betalen vanuit het PGB. Want die persoon valt onder behandeling en dat zit er niet in.

Je moet dus op zoek naar een specialist ( die duur is) en die jij niet mag betalen. Onmogelijk lijkt het. Je moet dus bij iemand interesse opwekken, dat die persoon erbij betrokken wil zijn. Maar hoe regel je dan de financiën? Dat moet via een verwijzing van de huisarts. Als je in de regio gaat kijken hoeveel er werkzaam zijn, dan wordt je niet vrolijk.

We hebben een jaar lang geprobeerd, met advertenties, uitzendbureau en mensen aanspreken via de mail. We hebben helaas maar met één persoon een gesprek kunnen voeren. Aanvankelijk was hij enthousiast, maar toen hoorden we een paar maanden niets en bleek hij toch niet te willen. Elke maand die verstrijkt, is weer verloren. Ik kwam toen op het idee om de zorgverzekeraar in te schakelen. Want ten slotte, moet degene die je kiest ook gecontracteerd zijn bij de zorgverzekeraar van de bewoner. Je kunt die namelijk inschakelen en vragen of zij alle gecontracteerden in de buurt willen opgeven, of één aanwijzen. dat werkte. Want daardoor hebben we binnen drie maanden een orthopedagoog gevonden, die via hun stichting ons ondersteund.
Maar het blijft een moeilijk. Bij ons geeft het CCE het advies dat wij er een moeten hebben, die moet gaan behandelen en door het zorgkantoor betaald moet worden. En het zorgkantoor....... laat weer eens niets van zich horen.

ONTWIKKELINGEN SVB, ZORGKANTOOR EN DE DAS

Weer een week voorbij. De SVB belt tevergeefs naar de DAS. De mentor belt tevergeefs naar het Zorgkantoor. De een is alleen in het begin van de week aanwezig en bereikbaar. De ander alleen aan het eind van de week. Elke dag krijg je een ander aan de lijn, die het opnieuw uitgelegd moet krijgen. En weer is iedereen ermee bezig. Het is onvoorstelbaar. Als je in de zakenwereld zo zaken moet doen krijg je nooit iets verkocht.

Ik vind het lijken op vooruit schuiven. Iedereen houdt het vaag en volgende week weten we meer.
Net zo als het begrip: morgen ga ik afvallen. En dat herhaal ik elke dag. Dus val ik nooit af.

Misschien moeten we nu vanuit alle hoeken het zorgkantoor bestoken.Want daar ligt het nu.
Dus volgende week gaan ze bericht krijgen van de DAS. Ik ga de gemeente vragen om ze te bellen en de mentor hangt ook alle dagen aan de telefoon. Heeft iemand nog een ander idee?? Want elk idee is welkom. Ik heb nog een paar dingen achter de hand, maar die vertel ik pas als we volgende week niets horen van het zorgkantoor. Degene die mij een beetje kennen, weten dat ik niet voor één gat te vangen ben.

De Herfst en zijn waarheid

Met zijn tong een stukje uit de mond is hij zeer geconcentreerd aan het werk. Met zijn grote dikke vingers pakt hij heel voorzichtig de kleine eikeltjes. Hij is bezig met een kunstwerkje. Samen met de begeleiding had hij net een mooie heide wandeling gemaakt.

De herfst kleur mooi rood, In het bos zijn leuke dingen te vinden om een herfststukje te maken. Alles wordt bekeken en beoordeeld of het goed genoeg is om mee te nemen. Zo mogen er geen wormpjes of spinnetjes aan zitten. Het hoedje van de eikel moet erop zitten en mag er niet afvallen. Na de keuring gaat het de tas in en lopen ze verder. Na een tijdje vindt hij dat er genoeg is verzameld.

Nu is hij druk bezig. Hij heeft een plankje gepakt en heeft een glimlach van oor tot oor. Dit wordt iets voor Nico en Alida zegt hij vrolijk. Hij plakt en elk onderdeel wordt tot op de millimeter neer gezet.
Alles moet op dezelfde afstand worden geplakt. Zorgvuldig worden de namen in het plankje gegraveerd, zodat iedereen kan lezen wie dit zijn.

Trots laat hij zijn werkje aan mij zien. "Speciaal voor jullie gemaakt" zegt hij vol vuur. "Zal ik vertellen wat ik heb gemaakt?" zijn guitige ogen kijken me aan en ik zie dat hij veel te vertellen heeft. "Ik luister" zeg ik en hij gaat er speciaal voor zitten. "Die twee in het midden dat zijn jullie, maar dat kan je wel lezen want ik heb jullie namen erbij gezet" zegt hij. Dat klopt want dat het staat er duidelijk. Ik wordt nieuwsgierig naar de 3 rode besjes, die ook op het plankje zijn geplakt. Het zijn twee grote en één klein besje in het midden. Ze zijn zorgvuldig kaasrecht langs elkaar geplakt en met gelijke tussen ruimte. Als ik vraag krijg ik een zeer verbazend antwoord. "Kijk"zegt hij: "de twee grootsten dat zijn jou kinderen. De bovenste is de oudste en de onderste is de jongste." Oké dat kan ik volgen, maar wat is die kleine in het midden dan? Want ja ik heb inderdaad twee kinderen,
"kijk" zegt hij weer en hij kijkt me met zijn bruine ogen aan:"Dat is het kindje wat niet ging groeien"
Ik kijk hem met grote ogen aan. Hoe kan hij dat nou weten? Mijn ogen lopen vol met tranen. Tussen de oudste en de jongste heeft een zwangerschap gezeten, die niet heeft mogen voortduren. Maar dat is al wel 17 jaar geleden. Als ik hem dat vertel knuffelt hij mij omdat ik verdrietig ben. Ik had er nog nooit met iemand over gesproken. Dus hij kon het van niemand gehoord hebben. Als ik hem vraag hoe hij dat weet haalt hij zijn schouders op en zegt:"Ik weet dat gewoon."

Gemeente Bergen komt belofte na

De gemeente Bergen is zijn belofte nagekomen om ons te helpen. Ze hebben contact gezocht en uitleg gevraagd, waarom de Pioenroos niet uitbetaald krijgt.

Het antwoord is verontrustend. Het zorgkantoor heeft nl alle bewoners geblokkeerd. De grote vraag is nu waarom dit gebeurd. Ik hoop niet dat ik gelijk ga krijgen zoals ik laatst al schreef. Het uitroeien van wooninitiatieven. Het lijkt er wel op en het is niet de eerste keer dat het zorgkantoor dit doet, binnen ons wooninitiatief.

Ik stel het zeer op prijs dat de gemeente Bergen wil helpen, ook als het gaat om het zorgkantoor. Ik zal met de advocaat moeten overleggen welke stappen er nu genomen moeten worden. Voor mij is het wel duidelijk dat er alles aan wordt gedaan, dat er geen geld over de brug gaat komen.
Maar ja, de SVB heeft 7 dagen de tijd gekregen en die zullen we ze moeten geven. Er zit niemand te wachten op een kortgeding. En al die acties kosten weer extra tijd. Tijd waarin niet betaald gaat worden. Tijd die ik niet heb, want over twee weken moeten er weer salarissen betaald worden.

teleurstellend: SVB, Zorgkantoor, Helpdesk HLZ en VWS

Tja ik was er al bang voor. Als je steeds het nieuws leest, dan kom je nergens oplossingen tegen. Het enige wat ze roepen is : we zijn er mee bezig.

In een brief van de SVB naar aanleiding van een tv programma over de problemen, reageren ze dat het niet alleen aan hen ligt, maar ook aan andere organisaties. Ben ik het mee eens, alleen ik heb er niets aan. Morgen zijn er 100 dagen zonder betaling. 100 dagen, weet je hoelang dat is? Dat is 60 dagen langer dan de lijdenstijd van christus. Die had maar 40 dagen.

Het is teleurstellend dat er niets anders komt dan dat ze er mee bezig zijn. Ik ben nieuwsgierig of er inmiddels al rechtszaken lopen om de betalingen af te dwingen. Mijn rechtsbijstand heeft ze in ieder geval gesommeerd binnen 7 dagen te betalen. Ben benieuwd, wat er dan gaat gebeuren, want ik geloof niet dat ze hierdoor ineens gaan betalen.

Gemeente Bergen L zet zich in voor de PioenRoos

Afgelopen week heb ik alarmbellen laten rinkelen. Ik wil voorkomen dat we zouden moeten sluiten, omdat er geen PGB gelden worden overgemaakt door het SVB.

In die acties heb ik de gemeente Bergen ook gebeld. Tenslotte dienen zij toch voor de burgers op te komen. En dat doen ze ook. Ze hebben terug gebeld. Ze komen in actie. Er is toegezegd dat ze gaan bellen en hun connecties gaan gebruiken om ons probleem kenbaar te maken.

Meerdere gemeenten zijn hun voorgegaan. En ik heb ook al gelezen, dat het succes had. Dus mijn hoop is gevestigd op onze gemeente Bergen. Hoop doet leven.