Ik kan me nog heel goed herinneren dat ik bij mijn ouders in de auto zat, als elf jarig meisje. Kennelijk was ik bezig met het zin van ons bestaan. Wat kon ik doen om goed te zijn voor de medemens?Toen ik dat zo vroeg kreeg ik als antwoord dat je kon beginnen met het echt leren luisteren naar je medemens. Als je in staat bent om goed te luisteren en echt te horen wat je medemens te vertellen heeft, kan je anderen helpen. Dan ben je goed bezig. Ik nam me dit ter harte.
Toen we met de kerstdagen kerststukjes gingen wegbrengen in de bejaardenhuizen in Sneek, vanuit de kerk, nam ik de tijd voor de mensen aan wie ik dit gaf. Terwijl iedereen stond te wachten op mij omdat ze allang klaar waren met hun ronde, luisterde ik naar de mensen. Hun eenzaamheid en hun zorgen in deze duistere tijd. Ik probeerde ze toch fijne feestdagen te wensen.
Terwijl die anderen al mopperend beneden in de hal zich afvroegen waar ik nou bleef, kreeg ik bij iedereen iets mee. Omdat ze blij waren dat er even iemand tijd voor ze nam. Ik kreeg zelfs van één een tas, want ik kon het niet meer in mijn handen houden.
Ik kwam en bracht en ondertussen ging ik met nog meer, naar huis. Een mooie les. Wie zaait zal oogsten.
Deze wijze les draag ik mee in mijn leven. Terugkijkend op het jaar dat achter ons ligt hebben we veel meegemaakt. Niet alleen binnen de zorggroep maar ook wereldwijd.
Vaak denk ik terug aan de taak om een luisterend oor te zijn. Niet ondertussen alvast bedenken wat je als tegengas kan zeggen. Maar echt luisteren en interesse tonen.
Mijn wens voor het komend jaar is dat we allemaal een luisterend oor hebben, voor de mensen om ons heen. Als we dat zouden doen was er misschien een beetje meer vrede.
Ik wens iedereen hele fijne feestdagen toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten