Wij hebben plek en wij spreken af voor een kennismaking. Die verloopt goed. Hij is aardig en beseft heel goed dat hij een beperking heeft. Hij loopt een paar keer mee, om te kijken of de 'klik' er is. Wij denken dat hij goed past in de groep. We krijgen een overdracht van twee kantjes. Het grootste deel bestaat uit medische informatie en een klein deel uit informatie over Mulan. Het is heel summier en beslaat alleen een verslag van de afgelopen twee jaar.
Een jongen gevlucht uit Somalië. Hierbij heb ik een heleboel beelden. Van de televisie, waar je vooral op dit moment bootjes ziet met heel veel mensen aan boord. De verschrikkelijkste beelden komen voorbij. Oorlog en verwoestingen, doden en gewonden. Daar word je niet vrolijk van. Maar van Mulan weten we nauwelijks iets. Door die verschrikkelijke beelden durf ik nauwelijks iets te vragen. We wachten maar af, tot hij komt met verhalen. Het enige wat we weten is dat hij geen enkele contact met zijn familie wil.
Zoals bij elke nieuweling gedraagt hij zich voorbeeldig. Hij is vriendelijk, beleeft, spreekt met twee woorden en is afwachtend en kijkt vooral de kat uit de boom. Regelmatig zeggen we tegen elkaar, wacht maar tot de wittebroodsweken voorbij zijn.
Mulan is erg behulpzaam en wil graag mee om de boodschappen te halen en ook loopt hij graag mee om Blacky uit te laten. Tijdens het winkelen begint hij ineens te vertellen. Over zijn moeder, die hij niet meer wil zien omdat ze veel te streng is en bovendien heel gelovig. Mulan geeft aan dat hij niets met het geloof te maken wil hebben, omdat hij het er niet mee eens is. Ik vraag waarom hij zo denkt. Hij lacht en zegt dat de vrouwen hoofddoekjes moeten dragen en je alleen hun ogen kunt zien. 'Dan weet je niet of het knappe vrouwen zijn en ik val op blond.' zegt hij.
Het is even stil. Dan zegt Mulan 'Weet je dat ze in Somalië de meisjes ook besnijden?' 'Ja dat heb ik wel eens op de televisie gezien.' antwoord ik. 'Ik ben ook besneden, maar ik voel daar niets van. Maar bij de meisjes is het heel erg.'
Ik zwijg en wacht af wat er gaat komen. 'De meisjes worden besneden en moeten dan gelijk weer rond gaan lopen. Dan lopen ze dus bloedend op straat. Ik vind dat echt niet kunnen.'
Ik zie het voor me, beelden die ik nog nooit op de televisie heb gezien. De rillingen lopen over mijn rug. Afschuwelijk. Mulan staart voor zich uit. We zeggen even niets. Wat heeft hij toch allemaal meegemaakt? Dit is nog maar het begin.
Als we vandaag gaan ontbijten heeft Mulan corvee. Hij heeft moeite met de tafel te dekken. Weet niet zo goed wat er allemaal uit de koelkast moet komen en schijnt veel verkeerd te doen. De anderen corrigeren steeds. Je hoort de irritatie, van beide kanten. Hij moet nog veel leren. Maar het valt vandaag niet zo goed.
Als we klaar zijn is Nico samen met Kees aangeschoven en wil met hem ontbijten. Dit wijkt af van de dagelijkse gewoonten. Mulan geeft aan dat ze maar op hun eigen kamer moeten gaan zitten. Hij moet de tafel opruimen en schoonmaken. Maar ze blijven zitten. Hij begint te mopperen en loopt boos naar de kamer, ploft op de bank en zegt dat het veel te lang duurt. Hij heeft even niet meegekregen dat Nico het gaat opruimen, en dat hij nu klaar is. 'Ben je boos?'vraag ik als ik de kamer binnen loop en hem boos zie kijken. 'Ja ik ben heel boos.' is zijn antwoord. Ik probeer het uit te leggen, maar het komt niet binnen. Later praat Nico nog even met Mulan. Maar het is moeilijk voor hem.
De wittebroodsweken zijn voorbij. De ware Mulan laat zich zien. We zijn benieuwd wat ons te wachten staat. Een nieuwe bewoner is een nieuwe uitdaging. deze keer geen oer-Hollandse uitdaging, maar een uitdaging met een gekleurd tintje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten