Ik hoorde dat de jongen de boel kort en klein had geslagen en daardoor werd er onmiddellijk een traject opgestart om hem buiten de instelling te plaatsen. De jongen had dit gedrag nog niet eerder vertoond. Toch moest hij weg.
Wij hebben inmiddels een nieuwe jongen, Mulan, die nu ruim acht weken bij ons is. Een nieuweling in de groep betekent aanpassing voor de groep. Deze aanpassing gaat wonderbaarlijk goed. Hij is goed geaccepteerd en doet goed mee. Dat wil zeggen tot eergisteren.
Het is een zware week voor Mulan geweest, de afgelopen dagen. De vakantie is voorbij en het normale leven gaat weer van start. Omdat hij diabeet is moet er op zijn voeding gelet worden. Iets wat hij niet kent, want hij is gewend om zijn eigen gang te gaan. De afgelopen twee jaar.
Nu is er ineens een groep, waar Mulan rekening mee moet houden. Waarin iedereen heel hard zijn best doet op de dagbesteding en de huisregeltjes accepteren. Voor Mulan is de overgang erg groot. Dat uit hij door steeds aan te geven dat hij zo snel mogelijk een vriendin wil hebben en een betaalde baan om dan op zichzelf te willen gaan wonen.
Natuurlijk is dat een mooie wens, maar met zijn verstandelijke beperking zal dat niet haalbaar zijn. In ieder geval is het wennen om nu weer in het dagelijkse gareel te komen. Voor ons is het zichtbaar dat Mulan het daar moeilijk mee heeft.
Gisteren liep de spanning op en gingen ze met elkaar op de vuist. Nadat de begeleiding ze uit elkaar hadden gehaald ging Mulan naar zijn kamer. Hij pakte zijn telefoon en belde 112 en liet zich doorverbinden met de politie. Toen de begeleiding op zijn kamer kwam was hij net heel rustig aan het vertellen dat hij iemand had geslagen. Hij verzocht de politie om hem op te komen halen want bij deze gaf hij zichzelf aan.
Nico greep in en gaf aan dat de escalatie voorbij was en dat hun hulp niet nodig was. Na het verbreken van de verbinding vroeg Nico wat hij aan het doen was.
Heel rustig antwoordde Mulan 'Ik moet toch weg? Want ik heb iemand geslagen.'
'Denk jij nu echt dat jij weg moet?'
Mulan zei 'Dat gaat altijd zo.'
'Maar hier toch niet. Hier word je geleerd dat dit niet goed is en praten we over hoe je een conflict wel kan oplossen.' antwoordde Nico.
Het lijkt erop dat hij de escalatie moedwillig is opgestart, want je slaat gewoon even iemand en dan moet je weg en dan hoop je dat de volgende plaats wel gaat doen wat jij wil.
Alleen wij werken niet zo. Het lijkt de gewoonste zaak van de wereld om meteen bij de eerste escalatie de zorgvrager maar weer te dumpen. Ik vraag me af waar die jongens dan blijven? Als je al bij een eerste escalatie weg wordt gestuurd, waar is dan de opvoeding gebleven? Is weg sturen dan beter als opvoeden?? Wij geloven in het aanleren van goed gedrag en het beheersbaar maken van jou agressie.
Het lijkt erop dat men bang is geworden voor opvoeden, regeltjes en waarden en normen. Hoe erg is het als je steeds weg wordt gestuurd? Waar blijven deze groep zorgvragers? Dat zou ik wel eens willen weten. Wij doen er in ieder geval niet aan mee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten