Het duurt wel erg lang. Op mijn verzoek om de deur van het slot te halen reageert hij niet. Ik geef aan dat ik een schroevendraaier ga halen om de deur open te krijgen. Weer geen reactie. Ik loop naar kantoor en haal een schroevendraaier. De trap op en ik ontgrendel de deur met behulp van het gereedschap.
Verschrikt staar ik hem aan. Hij reageert geschokt, weet dat wat ik zie niet goed gevonden wordt.
Hij heeft van nature een hele blanke huid. Vaak erg witjes, alsof de huid doorschijnend is. Door zijn zwarte haren is het waarnemingseffect nog groter. Zijn gezicht is ingevallen en het lijkt alsof hij weinig eten krijgt. Maar nu heeft hij zijn hoofd voor de helft kaal geschoren. Van oor tot oor heeft hij banen geschoren en zie je alleen nog maar zwarte stipjes. De achterkant is nog voorzien van haar.
Het is een afschuwelijk gezicht. Hij ziet me schrikken. Roept steeds: "sorry." Maar je kunt het er niet meer aanplakken. De enige mogelijkheid is nu alles er maar af halen. Hij loopt gedwee achter me aan naar de keuken. Ik zet hem op een stoel en maakt de scheerbeurt maar af.
Als hij in de spiegel kijkt heeft hij heel veel spijt. Hij pakt een muts en zet die op. Dat zal nog wel enkele dagen duren voor die muts weer afgaat. Dit gaat hij nooit meer doen. Verslagen loopt hij rond.
Soms kunnen ze de gevolgen van hun handelen niet inschatten. Hopelijk was dit voor hem een leermomentje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten