PROFESSIONEEL

Wat ik me afvraag is waarom zijn we altijd maar bezig met goed en kwaad? Als ik daar over nadenk dan bedenk ik me dat als alles goed zou zijn, zou er geen sprake zijn van kwaad. Maar kennelijk zijn er vele studies over goed en kwaad en zijn daardoor waarden en normen ontstaan. Die we proberen met z'n allen na te leven.

Toch is er sprake van kwaad gedrag.  Met andere woorden populair gezegd: Je doet iets wat niet door de beugel kan. Het gevolg daarvan is dat we bedacht hebben dat als je iets doet wat niet door die beugel kan, dan word je verdacht. Er volgt dan een proces en er wordt geoordeeld of je schuldig bent of niet. Het mooie hiervan is dat je onschuldig blijft tot het tegendeel bewezen is. Hierin schuilt de opdracht aan ons om te onderzoeken op waarheid. En de verdachte? Die moet zich verdedigen. Geruime tijd later volgt dan een oordeel: schuldig of onschuldig.

De laatste tijd komt nogal eens het woord (on) professioneel voorbij. Dat is een woord waar graag mee geschermd wordt en makkelijk uit de mond komt. We willen met z'n allen graag professioneel zijn. De tegenpool van professioneel is amateuristisch. met andere woorden als je niet professioneel bezig bent dan ben je amateuristisch bezig. Word je hiervan beschuldigd, dan is gezien onze historie onmiddellijk het gevolg dat je in de verdediging schiet.

Wat me nu opvalt is dat er door sommigen te gemakkelijk wordt gesproken over onprofessioneel. De beschuldigende vorm van professioneel. Hierbij wordt de fase overgeslagen dat je onschuldig bent tot het tegendeel bewezen is. Er wordt zelfs erg snel veroordeelt, zonder dat daar onderzoek wordt gedaan naar de waarheidsbevinding.

Vaak worden instellingen en wooninitiatieven over een kam geschoren. Ja de instellingen schermen maar al te graag dat ze zeer professioneel bezig zijn. Als ik naar ons kijk en naar de meningen van sommige professionals dan zouden we het volgende nooit meer mogen doen:

Je mag geen knuffel geven aan de zorgvrager.
Je mag geen arm om de zorgvrager slaan als die verdrietig is.
Je mag geen band krijgen met de zorgvrager, dus wees afstandelijk.
Je mag vooral niet in je privétijd contact hebben met zorgvragers.
Je laat gewoon tijdens de lunch de zorgvrager aan zijn lot over, want tenslotte heb jij recht op een lunchpauze. Zonder te weten hoe het werkelijk geregeld is.
Er mag geen zorgvrager meegenomen worden in jouw auto.

Ik kan nog wel even doorgaan. Het valt me tegen dat er geen onderzoek wordt gedaan. maar meteen conclusies worden getrokken. Als ik het verschil moet beschrijven tussen professioneel en amateuristisch dan kom ik tot de volgende conclusie:

Sommige professionals zijn bezig om de hele dag naar de buitenwereld te laten zien hoe professioneel ze wel niet zijn. Zonder acht te slaan op hun zorgvragers. Terwijl wij ( ook professionals) bezig zijn met het vraagstuk: Hoe kunnen we er voor zorgen dat onze zorgvragers een leuke dag hebben, vandaag, morgen en in de toekomst.