PETER R DE VRIES

Internetpesters aanpakken, een goed programma, met een goed doel. Deze mensen moeten worden aangepakt. Maar wat hebben ze nou met onze mensen te maken??

Ik keek naar een aflevering, waarin bleek dat de dader een verstandelijke beperking had. Erg vervelend, want er was onduidelijkheid over of een dergelijke dader wel gestraft mag worden.

Dat is een heikel punt. Je gevoel maakt hierin geen onderscheid. Want een dader is een dader. En die hoort gestraft te worden.

Wij hebben iets dergelijks ook meegemaakt. Iemand daagde onze zorgvragers uit en werd vervolgens in elkaar geslagen, door een drietal van hen. Degene is naar de politie geweest en wou aangifte doen. Dit werd echter tegen gehouden door de politie, die meteen aangaf dat de officier van justitie deze personen als "niet toerekeningsvatbaar" zou verklaren en dat er dus niets mee gedaan zou worden.

Bij het tv programma zag je ook dat er dan een probleem ontstond. Want dat betekent dat de omgeving er iets aan zou moeten doen. Daar hoorde ik allerlei excuses, en verschuivingen van verantwoordelijkheden. Feitelijk wordt zo iemand aan zijn lot over gelaten en de omgeving weet niet te handelen. Feit is dat het gedrag ongewenst is, en dus moet het consequenties hebben voor degene die iets verkeerd doen.

Dat vonden wij ook. Dus hebben we met onze speciaal toegewezen agent een gesprek gehad, over wat de gevolgen zouden kunnen zijn. Wij vonden dat ze toch moeten leren, dat dergelijk gedrag ongewenst is. Dus moet je ze straffen op hun niveau. We hadden een heel scenario in elkaar gezet.

Ze wisten dat de politie erbij betrokken was en een keer langs zou komen. Dat kwam hij. Met een arrestatie-busje. Ze stonden allemaal voor het raam te kijken op de dagbesteding. De politie was gearriveerd. Er vond een gesprek plaats, op hun niveau. En er was een gepaste straf. Twee van hen moesten hun lievelingskleding inleveren (politiepak en brandweer pak)  voor een aantal maanden en de ander mocht een aantal maanden niet gaan kienen.

Met grote ogen keken ze de agent aan. "Maar die kleding is niet hier " werd er geopperd. "Klopt" zei de agent. Die gaan we halen met het busje. "Maar dan denkt iedereen dat we zijn gearresteerd" gaven ze als antwoord. "Ja klopt ook" zei de agent, en zorg ervoor dat het niet weer gebeurt, want dan breng ik jullie met dit busje naar het politiebureau.

Dat maakte indruk. Ze hebben een formulier van de agent moeten ondertekenen waarin de straf vermeld stond. En daar stond ook precies de termijn in hoelang de straf gold. De kleding hebben ze ook echt moeten inleveren en kregen ze na die periode terug. Ze moesten plechtig beloven het nooit weer te doen.

Voor ons misschien niets bijzonders, maar voor hen een echte straf. Want die drie maanden werden ze er steeds mee geconfronteerd. En ik moet het even afkloppen, maar tot op heden is het naar buitenstaanders niet meer gebeurd.