HET IS LEEG

Ik sta stil op een kruispunt. Om de drukke weg over te steken. Ik sta en kijk om me heen. De één raast nog harder voorbij dan de andere. Er sjeest een brommer langs mijn auto. Ik sta gewoon te staan, zonder te kijken of ik al kan oversteken.

Ik zie de wereld aan me voorbij schieten. Ik heb altijd het gevoel in een sneltrein te zitten en die dendert alsmaar door, en door en door. Het houdt niet op en je kunt er niet vanaf. Nergens is een noodknop te vinden. Stoppen kan niet want je draagt zorg voor anderen. En dat wil ik ook helemaal niet.

Ik staar voor me uit en realiseer me dat het stil is. Wat een tijd ligt er achter ons. Alsof het nooit ophoudt. Ik voel de leegte. Maanden het gevoel dat je op de tenen loopt, en alles draaiende wilt houden. Maar het is leeg. Even helemaal niets moeten en doen, maar ja er toetert er een achter me. Ze hebben geen tijd en willen dat ik verder ga.

Ik kijk en trek langzaam op. Op naar de volgende dag. Ik wou dat het zomer was, lekker warm. Dan ziet de wereld er toch altijd een beetje anders uit.