AFSCHEID VIA SOCIALE MEDIA

Wat is er moeilijker dan afscheid te moeten nemen van het leven terwijl je nog in de bloei van je leven zit? Je wilt je kinderen zien groot worden en je wilt grootouder worden. Je hebt zorgen, hoe het leven zonder jou verder gaat. Want jij bent altijd een rots in de branding.

Wat is er moeilijker om los te laten wat je zo verschrikkelijk hebt omarmd? Hoeveel liefde zit er nog in jou, die er niet meer uit kan? Hoe verscheurend is het dat je nooit je kinderen in bruidskleren kan zien?

Alles is gezegd, van iedereen afscheid genomen. Gedwongen omdat de natuur zijn eigen gang gaat.
Er zou nog zo veel te vertellen zijn, nog zo veel te lachen, maar het mag niet zo zijn.

Dan oud en nieuw. Wat moet je zeggen? Gelukkig nieuwjaar? Totaal misplaatst. Gelukkig en vooral gezond? Ze slaan de plank mis. Het leven is hard en gemeen.

Afscheid nemen, waarvan? Waarvoor? De tranen vloeien rijkelijk.  De woorden vinden de weg niet meer naar buiten. Het is zo oneerlijk. Boosheid neemt de overhand. Waarom moet dit zo lopen?? Waarom?????

Omdat praten zonder emotionele tranen niet gaat, gebruiken we de sociale media. Wat een krachtig instrument is dat. Door de berichtjes heb je toch nog contact. De ander ziet de tranen niet en hoort niet de trillingen in je stem. Maar het brengt elkaar toch even dicht bij elkaar. Ondanks de vele kilometers die er tussen zitten.

Een laatste berichtje die altijd op mijn mobieltje zal blijven staan. Niet alleen mobiel, het staat in mijn hart gegrift. Voor altijd!!!!!!
De laatste loodjes zijn heel zwaar, sterkte.