Als we allemaal zitten start ik de motor. Hij slaat aan, maar heel even, want dan slaat het af. Oké, het is een beetje vroeg, dus ik start opnieuw. Te vergeefs. Ik hoor het al aan het geluid. Ik kijk meteen naar de knop voor de verlichting en ja hoor de stadslampen staan aan. Die hebben ervoor gezorgd dat de accu's leeg zijn. Ik probeer het nog een keer. Inmiddels wordt de groep onrustig.
Gelukkig is pake erbij. Die heeft startkabels in zijn auto zitten.
Hij rijdt met zijn auto langs de bus en de boy's stappen ook uit om te helpen. Met veel moeite krijgen ze de motorkap open. Het aansluiten van de startkabels op de bus is een makkie. Maar dan die bijzondere Volkswagen. Waar zitten de accu's eigenlijk??????????
Met z'n drieen duiken ze onder de kap van de auto. Er wordt van alles los gemaakt. Xander doet ook zijn best om mee te kijken. Hij staat het verst af van de auto en houdt in zijn handen de uiteinden van de startkabel. Hij kan het niet goed zien en duikt nog wat dieper onder de motorkap. Ineens zie ik vuurwerk. De vonken schieten alle kanten op. De uiteinden blijven aan elkaar plakken en Xander trekt met volle kracht de twee klemmen van elkaar. Aan zijn gezicht te zien is hij enorm geschrokken. Maar het lukt, de motor slaat aan.
Opgelucht stapt iedereen weer in de auto. We zijn op weg naar het zuiden.
Na een tijdje zie ik Xander voor zich uit te staren, in plaats van dutten. Ik vraag of hij is geschrokken.
Hij knikt: 'Ik ben zo geschrokken dat ik meteen helemaal klaar wakker ben.'
Ik denk dat het niet weer zal gebeuren. En voor de zekerheid hebben we startkabels maar achter in de bus gelegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten