KLEIN KLEIN KLEUTERTJE...

Om de vakantie af te sluiten gaan we naar het ABC restaurant. Dat is voor onze groep een beleving. Zoveel mogen eten als je wilt en zoveel om uit te kiezen. Ze verheugen zich er al weken op. Volgens sommigen kunnen ze de hele wereld op. Het is een paradijs, die bestaat uit diverse soorten keukens. In elke keuken wordt vers eten bereid. Je hebt Italiaans, Mexicaans, Chinees, een sushi bar, een soepenbar, een ijsbar, een pannenkoekenbar eigenlijk te veel om op te noemen.

Ook is het een spannende onderneming. Want je bent daar niet alleen met de groep, nee er zijn heel veel mensen die daar rondlopen. Er lopen mensen die kijken, maar vooral mensen die met borden vol eten op zoek zijn naar hun plek. En tussendoor krioelen er een hoop kinderen, die met veel lawaai van zich laten horen. Want het lijkt wel een doolhof.

Na eerst een verkeerde afslag te hebben genomen komen we op de parkeerplaats aan. Die staat redelijk vol. Ik moet helemaal naar achteren rijden om een passende plek te vinden. Want ja, we hebben een mooie personenbus, maar die is naast de extra hoogte ook langer dan een gewone auto.
We moeten dus een eindje lopen. Ik loop achteraan en zie de jongens voor me. De één duwt de ander in de hoop dat die struikelt en de ander loopt bewust de volgende omver. Het zijn uitingen van spanning. Veel auto's betekent veel mensen.

Na de volgende duw zegt ik: 'Jullie lijken wel kleutertjes.'

'O ja,' zegt Xander 'Als wij kleuters zijn....................................


................................................................... dan ben jij een kleuterin. '