LUNCH PAKKET

Anneke komt op me aflopen. Ze heeft rode wangen van het fietsen. In haar hand houdt ze iets vast. Terwijl ze op me afkomt steekt ze de hand naar voren. Kennelijk wil ze iets geven.

Ik kijk naar de zak en stel vast dat er een paar kapjes van het brood in zitten. 'Wat moet ik hiermee dan?' vraag ik haar. 'Die zijn voor José haar paard. Die is ze gisteren vergeten mee te nemen na haar dienst.'

'Geef jij ze maar aan haar als ze vanmiddag komt.' zegt Anneke en loopt terug naar de dagbestedingsruimte. Ik leg het pakketje op mijn bureau. Dat gaat vandaag niet lukken, pas morgen is ze er weer. Anneke heeft moeite met tijdsbesef. Maar voor haar is het probleem opgelost. Zij hoeft er nu niet meer aan te denken.

In de loop van de middag gaat ineens de voordeurbel. Ik loop van kantoor naar de voordeur. Het is de man van José. Hij vraagt of ze er is. 'Morgen weer.' antwoord ik. Ik denk ineens weer aan die brood kapjes. 'Heb je even een momentje, want ik heb iets voor je?' vraag ik. Ik loop naar mijn kantoor en pak het brood, en loop weer naar de deur.

' Alstublieft.' ik geef hem het pakje. 'Dat is nou aardig van jou.' zegt Harry. 'Dan moet je bij Anneke zijn, daar komt het vanaf.' geef ik als antwoord. 'Bedank haar maar even als je haar ziet.'

Ik sluit de deur, terwijl Harry weer naar de auto loopt. Ik zit, denk ik, net vijf minuten of de bel gaat weer. Ik loop naar de deur en zie Harry weer staan. 'Ja .' zegt hij 'Ik wil niet vervelend zijn, ik vond het al heel lief dat ik wat brood mee kreeg voor onderweg, maar volgens mij is Anneke het beleg vergeten.'

Verbaast kijk ik hem aan 'Beleg?????, het is niet voor jou bedoeld maar voor het paard van jullie.'