vrijdag 8 december 2017
woensdag 6 december 2017
CADEAUMAAND DECEMBER
De cadeaumaand is weer aangebroken. Sinterklaas is weer naar huis en nu zijn we allemaal in de ban van de kerstman. Wij thuis vierden sinterklaas en kregen met de kerst alleen een leesboek van de zondagsschool. Ik keek daar erg naar uit, want dan kon ik dat boek lezen in de kerstvakantie.
Onze zorggroep viert geen sinterklaas. Alhoewel de goedheiligman, gisteren, wel langs is geweest om hen pepernoten te brengen. Maar ze zijn inmiddels helemaal in de ban van kerstcadeautjes. Ik wordt bestookt met vragen als: Wanneer begint de kerstvakantie? Wanneer gaan we kerstinkopen doen? Wanneer krijgen we ons kerstgeld? Wanneer gaan we de cadeautjes uitpakken? Hoe gaan we dat doen en wie zijn er van de begeleiders bij ons? Wat wil jij hebben en kan je een verlanglijstje maken? Krijgen we dan ook iets lekkers? Ga zo maar door.
Het is druk in hun hoofd en de spanning stijgt. Maar het is een hele andere spanning als wij vroeger hadden. Wij vonden het spannend omdat je niet wist wat je ging krijgen. In de loop van de jaren zijn zij het feest anders gaan benaderen. Eerst kregen ze kerstgeld van de bewindvoerder en aangezien het gezin bestond uit vijf personen, werd het kerstgeld gedeeld door vijf. Ieder kocht dan voor een vijfde deel cadeautjes voor de anderen en een deel was voor hen zelf en kochten ze een eigen cadeautje.
Ze konden daar niet goed mee omgaan, want daardoor kreeg je kleine pakjes. Voor zichzelf konden ze dan ook niet echt kopen wat ze wilden. Ook viel het dan vaak tegen wat ze moesten kopen voor een ander, want zelf iets bedenken voor een ander is heel moeilijk. Dus hadden ze er over nagedacht en familieberaad gehouden. Vanaf dat moment kocht ieder voor zich zijn eigen cadeautjes. Voor de anderen kochten ze iets heel kleins, als aardigheidje.
Dat bevalt veel beter, want ten eerste krijg je altijd wat jij zelf leuk vindt, en je kunt dan ook iets uitzoeken wat duurder is. Jij zou dan kunnen zeggen, maar dat is dan toch niet meer spannend? Bij hen is "spannend" iets heel anders dan bij ons en ik moet toegeven dat dit ook iets heeft. Want ze ervaren wel degelijk spanning.
Zij gaan op pakjesavond dobbelen. Degene die een zes gooit mag een cadeautje pakken. Omdat ze zelf wel weten wat ze krijgen, maar vaak niet wat de ander heeft gekocht, pakken ze dus, heel spannend, een onbekend cadeau. Dat is zo spannend voor hen, want nu krijgt iemand iets waarvan zij niet weten wat er in zit. Dat is hun spanning. En in plaats dat je als eerste je eigen cadeau wil hebben om te weten wat er inzit, pak je iets voor een ander. Ik vind het zo gek nog niet.
Onze zorggroep viert geen sinterklaas. Alhoewel de goedheiligman, gisteren, wel langs is geweest om hen pepernoten te brengen. Maar ze zijn inmiddels helemaal in de ban van kerstcadeautjes. Ik wordt bestookt met vragen als: Wanneer begint de kerstvakantie? Wanneer gaan we kerstinkopen doen? Wanneer krijgen we ons kerstgeld? Wanneer gaan we de cadeautjes uitpakken? Hoe gaan we dat doen en wie zijn er van de begeleiders bij ons? Wat wil jij hebben en kan je een verlanglijstje maken? Krijgen we dan ook iets lekkers? Ga zo maar door.
Het is druk in hun hoofd en de spanning stijgt. Maar het is een hele andere spanning als wij vroeger hadden. Wij vonden het spannend omdat je niet wist wat je ging krijgen. In de loop van de jaren zijn zij het feest anders gaan benaderen. Eerst kregen ze kerstgeld van de bewindvoerder en aangezien het gezin bestond uit vijf personen, werd het kerstgeld gedeeld door vijf. Ieder kocht dan voor een vijfde deel cadeautjes voor de anderen en een deel was voor hen zelf en kochten ze een eigen cadeautje.
Ze konden daar niet goed mee omgaan, want daardoor kreeg je kleine pakjes. Voor zichzelf konden ze dan ook niet echt kopen wat ze wilden. Ook viel het dan vaak tegen wat ze moesten kopen voor een ander, want zelf iets bedenken voor een ander is heel moeilijk. Dus hadden ze er over nagedacht en familieberaad gehouden. Vanaf dat moment kocht ieder voor zich zijn eigen cadeautjes. Voor de anderen kochten ze iets heel kleins, als aardigheidje.
Dat bevalt veel beter, want ten eerste krijg je altijd wat jij zelf leuk vindt, en je kunt dan ook iets uitzoeken wat duurder is. Jij zou dan kunnen zeggen, maar dat is dan toch niet meer spannend? Bij hen is "spannend" iets heel anders dan bij ons en ik moet toegeven dat dit ook iets heeft. Want ze ervaren wel degelijk spanning.
Zij gaan op pakjesavond dobbelen. Degene die een zes gooit mag een cadeautje pakken. Omdat ze zelf wel weten wat ze krijgen, maar vaak niet wat de ander heeft gekocht, pakken ze dus, heel spannend, een onbekend cadeau. Dat is zo spannend voor hen, want nu krijgt iemand iets waarvan zij niet weten wat er in zit. Dat is hun spanning. En in plaats dat je als eerste je eigen cadeau wil hebben om te weten wat er inzit, pak je iets voor een ander. Ik vind het zo gek nog niet.
dinsdag 5 december 2017
OP ZOEK NAAR EEN LEUK CADEAU ????
Het sociaal ondernemerschap zit de schrijfster van deze verhalenbundel, Alida Schipper en haar partner in het bloed. Ruim twintig jaar geleden werden ze gevraagd door de plaatselijke gemeente om zorgweigeraars op te vangen. De meesten die zijn gekomen zijn niet meer weggegaan.
Als vrijwilligers hebben ze deze groep mensen mantelzorg gegeven. Totdat het te complex werd en ze een familie niet gezamenlijk konden plaatsen in één van de grote instellingen in de buurt. Om de zorg rondom hen te verwezenlijken zijn ze professioneel te werk gegaan.
Vanuit de visie dat ze de zorgvragers serieus nemen en ze een leuke dag moeten hebben, is er in dat kader een dagbesteding opgezet in 2008 en twee jaar later is er een wooninitiatief gestart.
Deze wereld levert mooie verhalen op. Grappige, verdrietige, emotionele en soms frustrerende momenten. De zorg kan ook leuk zijn! Leef mee in de wereld van bijzondere mensen. Het is heel bijzonder om met hen te mogen werken.
Een oom zei: De Pioenroos is een warm nest.
Een moeder geeft aan dat als zij haar zoon naar een woongroep zou brengen. Ze hem met een gerust hart naar de Pioenroos zou brengen.
De fysio: Ik ben zo blij dat ik onderdeel van het geheel mag zijn.
Het boek is te bestellen op : boekenbestellen.nl voor €14,95
Lees daar ook een fragment uit het boek.
Als vrijwilligers hebben ze deze groep mensen mantelzorg gegeven. Totdat het te complex werd en ze een familie niet gezamenlijk konden plaatsen in één van de grote instellingen in de buurt. Om de zorg rondom hen te verwezenlijken zijn ze professioneel te werk gegaan.
Vanuit de visie dat ze de zorgvragers serieus nemen en ze een leuke dag moeten hebben, is er in dat kader een dagbesteding opgezet in 2008 en twee jaar later is er een wooninitiatief gestart.
Deze wereld levert mooie verhalen op. Grappige, verdrietige, emotionele en soms frustrerende momenten. De zorg kan ook leuk zijn! Leef mee in de wereld van bijzondere mensen. Het is heel bijzonder om met hen te mogen werken.
Een oom zei: De Pioenroos is een warm nest.
Een moeder geeft aan dat als zij haar zoon naar een woongroep zou brengen. Ze hem met een gerust hart naar de Pioenroos zou brengen.
De fysio: Ik ben zo blij dat ik onderdeel van het geheel mag zijn.
Het boek is te bestellen op : boekenbestellen.nl voor €14,95
Lees daar ook een fragment uit het boek.
zondag 3 december 2017
LUNCH PAKKET
Anneke komt op me aflopen. Ze heeft rode wangen van het fietsen. In haar hand houdt ze iets vast. Terwijl ze op me afkomt steekt ze de hand naar voren. Kennelijk wil ze iets geven.
Ik kijk naar de zak en stel vast dat er een paar kapjes van het brood in zitten. 'Wat moet ik hiermee dan?' vraag ik haar. 'Die zijn voor José haar paard. Die is ze gisteren vergeten mee te nemen na haar dienst.'
'Geef jij ze maar aan haar als ze vanmiddag komt.' zegt Anneke en loopt terug naar de dagbestedingsruimte. Ik leg het pakketje op mijn bureau. Dat gaat vandaag niet lukken, pas morgen is ze er weer. Anneke heeft moeite met tijdsbesef. Maar voor haar is het probleem opgelost. Zij hoeft er nu niet meer aan te denken.
In de loop van de middag gaat ineens de voordeurbel. Ik loop van kantoor naar de voordeur. Het is de man van José. Hij vraagt of ze er is. 'Morgen weer.' antwoord ik. Ik denk ineens weer aan die brood kapjes. 'Heb je even een momentje, want ik heb iets voor je?' vraag ik. Ik loop naar mijn kantoor en pak het brood, en loop weer naar de deur.
' Alstublieft.' ik geef hem het pakje. 'Dat is nou aardig van jou.' zegt Harry. 'Dan moet je bij Anneke zijn, daar komt het vanaf.' geef ik als antwoord. 'Bedank haar maar even als je haar ziet.'
Ik sluit de deur, terwijl Harry weer naar de auto loopt. Ik zit, denk ik, net vijf minuten of de bel gaat weer. Ik loop naar de deur en zie Harry weer staan. 'Ja .' zegt hij 'Ik wil niet vervelend zijn, ik vond het al heel lief dat ik wat brood mee kreeg voor onderweg, maar volgens mij is Anneke het beleg vergeten.'
Verbaast kijk ik hem aan 'Beleg?????, het is niet voor jou bedoeld maar voor het paard van jullie.'
Ik kijk naar de zak en stel vast dat er een paar kapjes van het brood in zitten. 'Wat moet ik hiermee dan?' vraag ik haar. 'Die zijn voor José haar paard. Die is ze gisteren vergeten mee te nemen na haar dienst.'
'Geef jij ze maar aan haar als ze vanmiddag komt.' zegt Anneke en loopt terug naar de dagbestedingsruimte. Ik leg het pakketje op mijn bureau. Dat gaat vandaag niet lukken, pas morgen is ze er weer. Anneke heeft moeite met tijdsbesef. Maar voor haar is het probleem opgelost. Zij hoeft er nu niet meer aan te denken.
In de loop van de middag gaat ineens de voordeurbel. Ik loop van kantoor naar de voordeur. Het is de man van José. Hij vraagt of ze er is. 'Morgen weer.' antwoord ik. Ik denk ineens weer aan die brood kapjes. 'Heb je even een momentje, want ik heb iets voor je?' vraag ik. Ik loop naar mijn kantoor en pak het brood, en loop weer naar de deur.
' Alstublieft.' ik geef hem het pakje. 'Dat is nou aardig van jou.' zegt Harry. 'Dan moet je bij Anneke zijn, daar komt het vanaf.' geef ik als antwoord. 'Bedank haar maar even als je haar ziet.'
Ik sluit de deur, terwijl Harry weer naar de auto loopt. Ik zit, denk ik, net vijf minuten of de bel gaat weer. Ik loop naar de deur en zie Harry weer staan. 'Ja .' zegt hij 'Ik wil niet vervelend zijn, ik vond het al heel lief dat ik wat brood mee kreeg voor onderweg, maar volgens mij is Anneke het beleg vergeten.'
Verbaast kijk ik hem aan 'Beleg?????, het is niet voor jou bedoeld maar voor het paard van jullie.'
Abonneren op:
Posts (Atom)