HET PROJECT VAN DE DAG

Werken, werken, werken, altijd maar werken. Totdat zomaar op een dag het brein besluit dat het genoeg heeft gehad. Ga je dat analyseren dan is er toch al veel aan vooraf gegaan. Het lichaam zit fantastisch goed in elkaar, alleen we kunnen het nog niet helemaal lezen.

We spoeden ons naar de spoedeisende hulp. Het hart is totaal van slag en aan de rees. Hartritmestoornissen volgen elkaar op. Niets te zien bij de hartkatheterisatie. Toch een behandeling in het kader van een hartaanval. Inclusief hartrevalidatie.  Stress wordt als grote factor gezien. Klinkt eenvoudig, gewoon even rustig aandoen.

Toch gebeurt er een heleboel in dat lichaam. Ons brein is geschapen voor korte stressperioden. Stress werkt als een turbo diesel voor onze hersenen. Oververhitting is het gevolg als we voortdurend in de stress zitten. Stress helpt ons functioneren en snel reageren. Maar teveel stress werkt averecht.

Dan komt er een dag dat het brein zegt dat het genoeg is geweest. Het systeem moet worden gereset. Afkoelen. Stresshormonen hebben een krimpende werking op de zenuwen. Door de krimpende werking ontstaat er ruimte tussen de zenuwen. Het lijkt op een mobiele telefoon die slecht bereik heeft. Het brein heeft rust nodig, om te herstellen. Dat gebeurt voornamelijk in de nacht. Maar als je de stress niet vermindert is de kans op herstel gering. Je komt in een visuele cirkel, doordat je slecht slaapt. Je gaat moe naar bed en staat moe weer op.

Het brein geeft aan dat het genoeg is en dwingt je om het rustiger aan te doen. Hierdoor wordt je belemmerd in je doen. Een pak boter halen in de winkel wordt het project van de dag. Je leert om de activiteiten in een ladeblok te doen. Per lade één project. En je mag er steeds maar één openen.
Herstellen kost tijd. Veel tijd.

Onze zorgvragers maken hetzelfde mee. Op een ander level, maar het werkt precies hetzelfde. Een nieuwe bewoner geeft zoveel stress dat ook hier stresshormonen vrijkomen. We constateren dat "oud gedrag" weer terug komt. Weglopen is daar één van.

En dan ineens wordt "een boterham eten" het project van de dag. Dat is moeilijk voor de begeleiding, maar de hersenen zijn even in staking. Die hebben rust nodig, maar omdat hij slecht slaapt komt die rust er niet. Dat zijn de moeilijke momenten van begeleiden. Normaal heb je al veel geduld nodig. Maar in deze dagen heb je extreem veel geduld nodig.

Werk met een ladeblok. Verdeel de activiteiten over het ladeblok. Per lade één. Zorg ervoor dat er rust komt. Open dan één lade en maak daar het project van de dag van. Morgen is er weer een nieuwe dag, met nieuwe kansen. Hopelijk door de nacht een beetje herstel.

Voor ons als begeleiders heb je tijdens je werk jou eigen project van de dag, namelijk heel veel geduld opbrengen.