In de wandelgangen heb ik regelmatig gehoord dat "men" van die wooninitiatieven af wil. Vooral als ze bestaan door het PGB. De regelgeving voor nieuw op te starten wooninitiatieven worden dermate streng dat het een grote drempel vormt om iets op te gaan starten. Ontmoedigen, zoals dat met een mooi woord heet. Niemand roept het hardop, maar iedereen voelt aan dat het vooral niet de bedoeling is dat er nog meer komen.
En wat doen ze met de bestaande wooninitiatieven. Die betalen ze niet uit. Als ze dat maar lang genoeg gaan volhouden, zullen er binnenkort geen wooninitiatieven meer zijn. Gevolg van dit beleid is dat de mensen met een, in ons geval, zeer extreme zorgvraag, weer in grote instellingen geplaatst moeten worden.
Stel je voor, wij hebben een gezin met 5 personen. Die mogen dan niet meer bij elkaar wonen. Want dit hebben we al meegemaakt. De instellingen willen ze zo ver mogelijk uit elkaar hebben. Waarom?? Omdat als je met één ruzie hebt, heb je met 5 ruzie. Dat kunnen ze niet handelen in grote instellingen. Dus moeten ze maar uit elkaar.
Of die ene jongen, die tot de 150 moeilijkste jongeren van Nederland behoort. Die moet maar weer opgesloten worden, zoals voorheen. De meeste tijd zat hij in een isoleercel. Of gewoon op de wc. Dan waren ze er ook van af. Is dat wat de maatschappij wil. Onschuldige mensen, omdat ze beperkt zijn opsluiten?? Nog even en we gaan terug naar oude tijden, dat de mensen als dorpsgekken werden afgezonderd aan de rand van een dorp. Of zoals er nu nog steeds mensen worden weggestopt zover mogelijk bij de familie vandaan. Uit het zicht uit het hart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten