De bijzondere mensen die wij begeleiden hebben een hele andere kijk op de wereld. Hun begrip is heel anders. Telkens weer kom ik dingen tegen dat ik denk: oké zo kijk jij er tegen aan. En dus moet ik mijn begeleiden daar op aansluiten. Het werkt allemaal anders als in een doorsnee gezin en toch ook weer niet.
voorbeeld in een doorsnee gezin.
Eén van mijn begeleidsters heeft een dochter die onlangs jarig was en in haar kinderjaren zit. Ze had toen een geurtje gekregen.
Van de week wilde ze naar de wc en gaf aan dat het flesje mee moest naar de wc. Moeders zag dat niet zo zitten en gaf aan dat het flesje op tafel moest blijven staan. Nee gaf dochterlief aan dat flesje moet mee want anders kan ik niet naar de wc. Moeder een beetje geïrriteerd vond toch echt dat ze het geurtje niet nodig had als je moest plassen. En dat geurtje moest en zou mee, antwoordde de dochter. Moeders begon na te denken en vroeg toen waarom dat flesje mee moest. "nou" zei de dochter: " deze is bedoeld voor op de wc. Kijk maar er staat op het flesje eau de toilette".
Een geweldig leuk voorbeeld van hoe een kind kijkt naar de dingen en ze bijna letterlijk neemt.
Voor haar een leuk leermoment en later een leuke herinnering, Als je het kan onthouden. want hoe vaak hebben we niet van deze momenten waarvan we denken: dit moeten we onthouden voor later als ze groot zijn.
Maar onze jongens blijven hangen in de kinderjaren. Hebben andere leermomenten en worden in hun hoofd nooit volwassen. Ik maak dus regelmatig dingen mee die de doorsnee gezin alleen in de kinderjaren meemaken. Zo probeerde ik laatst één van de jongens uit te leggen dat het geen goed idee is om cola bij het ontbijt te drinken. Ik probeerde hem te laten begrijpen dat cola niet zo gezond is. Maar die dag was hij niet zo voor rede vatbaar. Dus gooide ik het op het feit dat ik deze discussie al meerdere malen had gevoerd met andere bewoners. want ja wie wil er geen cola bij het ontbijt? Ik gaf aan dat we na die gesprekken gezamenlijk afgesproken hadden dat we geen cola of andere frisdranken bij het ontbijt en lunch drinken. Dus was mijn conclusie: dit is dus een standaard regel in dit huis. Dit is natuurlijk toch een beetje van bovenaf. Dat voelde de jongen ook.Hij reageerde boos: "Hoezo standaard? " Ik wilde het nog eens uitleggen. maar hij bleef maar roepen : " Hoezo standaard?" Ik keek hem onbegrijpelijk aan en met zijn boze donkere ogen kijk hij mij aan en zei : "hoezo standaard??? Op mijn fiets zit een standaard!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten