SLAAPDIENST VACATURE

Pioenroos is een kleinschalig wooninitiatief, gevestigd in Bergen L, waar zes mensen wonen met een verstandelijke beperking.  Volg jij een opleiding in de maatschappelijke zorg niveau 4 of sph en ben je op zoek naar een bijbaantje dan kunnen wij iets voor jou betekenen.

De slaapdiensten beginnen om 23.00 uur en eindigen op 8.00 uur. Er worden conform de gehandicapten cao 4,5 uur uitbetaald en een kilometervergoeding woon-werk verkeer.
Hebben we jouw interesse gewekt kijk dan voor meer informatie op onze website https://depioenroosbv.com

We nodigen je uit om een kennisafspraak te maken. Je kunt ons bereiken op telefoonnummer 0485-340195. Of mail ons pioenroosas@live.nl.

KLEDING MAKEN DE MAN

Ik was alleen maar op zoek naar een rok. Ik wist zeker dat het in de kledingkast moest liggen. Dus begon ik daar te zoeken. Met de voorjaarsschoonmaak in het verschiet dacht ik secuur aan de slag te gaan.

Met plastic zakken toog ik naar boven om de kast eens flink uit te mesten. Als ik een zak vol had met kleding die ik nooit meer zal dragen, knoopte ik het dicht en gooide het via de wenteltrap naar beneden. Een paar uur later kon ik de zakken tellen. Ik schrok er zelf van. Maar liefst twaalf volle zakken. Met kleding die ik al geruime tijd niet meer heb gedragen.  Ik wist niet eens dat ik zoveel kleding had.

En de rok die ik zocht? Niet gevonden. Maar ik bekijk het positief : ik heb weer plek voor een nieuwe rok.

Volgende probleem. Wat doe ik met die twaalf zakken? Er zijn inzamelingsplekken. Je kunt het afstaan voor mensen in nood in andere landen. Goed doel, want die hebben het hard nodig. Je kan het ook naar de goederenbank brengen. Dan help je mensen in de buurt. Ik ga voor het laatste. Ook hier zijn mensen die onder de armoede grens leven. Waarom zo ver weg, als hier ook mensen geholpen kunnen worden.

Ik vraag me wel eens af of mensen weten hoe het in grote instellingen gaat. Met de kleding bedoel ik. Ook daar zijn schrijnende gevallen. Mensen die in de steek gelaten zijn door hun familie. Zo ging dat toch, vroeger?  Een mens met een verstandelijke beperking moest je zo ver mogelijk elders onderbrengen.  Er werd nauwelijks naar hen omgekeken.

Daar zitten dus ook mensen die kleding nodig hebben. Maar omdat er geen familie is die hen ondersteunt hebben ze nauwelijks kleding. Gelukkig zijn er ook mensen waarbij de familie wel zaken voor hen regelen. Die krijgen dan geregeld nieuwe kleding, passende bij de hedendaagse mode.  Ook daar is de vraag: Wat doen we met de oude kleding? Die worden gegeven aan de mensen die nauwelijks iets hebben. Zo lopen de meesten toch in goede, mooie kleren.

Mensen helpen?  Hoeft niet altijd in Verweggistan. Ze wonen gewoon om de hoek, bij jou in de buurt. Heb je kleding over denk dan eens aan hen.

SPIEGELTJE SPIEGELTJE AAN DE WAND

'Toe nou, geef me ook een beetje friet........' Nico probeert bij Jeroen wat friet te krijgen.
We zitten in de kantine en hebben de lunch bij de friettent gehaald. Jeroen wil altijd een kaassoufflé en friet met een bak mayonaise. Ik heb net de zakjes verdeeld. Nico wil altijd twee broodjes goulash kroketten. Nu probeert hij bij Jeroen wat friet te bietsen.

Heel demonstratief pakt Jeroen zijn zakje waar de friet in zit en legt die zo ver mogelijk bij Nico vandaan. Eerst de kaassoufflé eten en dan de friet.
'Leg die zak met friet maar tussen ons in' zegt Nico.

'Nee, nee, nee....'Jeroen wijst met zijn wijsvinger 'dat gaan we niet doen. Ik ken jou al langer als vandaag, ik vertrouw jou niet. Dan ga je mijn frietjes opeten. Jeroen neemt een stukje van de kaassoufflé in zijn mond. Als hij het heeft doorgeslikt zegt hij 'Trouwens ik ken mijzelf ook al langer dan vandaag.'

'O ja?' vraag ik, 'Hoelang ken jij jezelf dan al?'
Jeroen denkt na: 'Ik denk al wel zeker vier jaar, maar het kan ook drie jaar zijn.

HELEMAAL GEEN GOEDE MORGEN

Ik staar uit het raam. Ik zie een strak blauwe hemel. Door de wind is de gevoelstemperatuur wel -15. Berekoud, kouder dan koud. Je oren vriezen er bijna af. Op de achtergrond hoor ik stemmen. Iemand wordt wakker. 'Goedemorgen' hoor ik de begeleidster vrolijk zeggen.

'Het is helemaal geen goede morgen voor mij' gromt Jeroen. Hij loopt de trap af om naar de toilet te gaan. Ik zit in de keuken en hij loopt langs mij. Hij zegt, voordat ik wat kan zeggen 'Het is helemaal geen goede morgen voor mij.' 'Dan kunnen we elkaar de hand geven, want voor mij is het ook helemaal geen goede morgen.' zeg ik. Hij loopt door, zonder iets te zeggen, en verdwijnt weer achter de deur.

Ik zucht. Het is inderdaad helemaal geen goede morgen. Je hebt soms van die dagen dat als je opstaat je eigenlijk weer terug wil. Terug, onder de dekens, lekker warm en niemand zien. Dat zijn van die dagen dat je niet naar de toekomst wil kijken, want die is niet zo gunstig. Dan zijn er van die mensen die je proberen op te vrolijken. 'Achter de wolken schijnt de zon.' zeggen ze dan. Nou ten eerste zijn er geen wolken, ten tweede kan ik de zon niet zien want die staat aan de andere kant van het huis. Dus waar hebben we het over? 

Of er zijn van die mensen die zeggen dat je vooral niet naar het verleden moet kijken. Soms klopt dat, want ik gebruik het ook wel eens om iemand op te vrolijken. Maar niet vandaag.

Toch moet ik aan het verleden denken. Want daar heb ik toch  mooie momenten mee gemaakt. Ik realiseer me heel goed dat niet iedereen dat kan zeggen. Vroeger hoorde ik bij de club vroege vogels. Ik was altijd rond vier uur wakker. Ik lag met mijn bed onder een raam. Als die openstond dan hoorde je de vogeltjes zingen en de kikkers kwaken. Toen dacht ik: Als ik later groot ben dan wil ik terug denken aan deze geluksmomentjes. Waarom ik dat toen dacht weet ik niet. Maar nu ik 'groot' ben helpt het soms.

De volgende komt beneden. Ik draai me om, om te kijken wie het is. Hij begint meteen te praten.
'De begeleidster zegt dat ik in een winterdip zit.' Hij kijkt me somber aan. .....................
'Wat is dat eigenlijk, een winterdip?'

Ja, een winterdip.......heb je even dan zal ik voorlezen wat ik net heb geschreven ........................