Voor we met de zorgwoning begonnen zat ik in een afvalfase. Ik was toen inmiddels al 30 kilo kwijt. iets waar ik trots op was. Maar ja daarna ging het weer mis. In een jaar of zeven kwamen die kilo's er weer bij. Ik kan jaloers zijn op enkele zorgvragers die ook 30 kilo zijn afgevallen en dat ook volhouden.
Met andere woorden: ik heb me weer eens op modus afvallen gezet. Zelfs tijdens de periode dat we drie weken lang het personeel vervangen als die op vakantie zijn, heb ik me netjes aan het schema gehouden. Net als de vorige keer moet ik veel meer eten. En op betere tijden, niet om twaalf uur in de nacht.
Tijdens het ontbijt komt de discussie op hoeveel je nu mag eten. Afvallen betekent niet dat je niets meer mag eten en ik leg uit dat het belangrijk is dat je voldoende binnen krijgt.
'Kijk Jos, volgens mij eet jij overdag te weinig. Want je klaagt vaak dat je rond drie uur in de middag gaat trillen en dan voel je je niet zo lekker.'
Jos voelt zich aangevallen en geeft aan dat hij zich netjes aan zijn schema houdt.
'Ik vind toch dat je te weinig eet' zeg ik.
'Ik at altijd twee boterhammen en nu vier crackers en dat is precies hetzelfde.' verdedigt hij zichzelf.
'Hoe kom je daar nu bij?' vraag ik verbaast.
Toen hij begon met lijnen hebben we aan de hand van suikerklontjes uitgelegd wat gezond eten was en hoeveel calorieën ergens inzit. Dat had hij goed begrepen. Maar ergens was het mis gegaan.
'Kijk' zegt Jos 'Als je twee crackers op een boterham legt dan zijn ze even groot als de boterhammen dus is dat gelijk.' ...................................
Voortaan mag hij zes crackers eten.
