'Als hij wakker wordt.'
'Waarom wordt hij niet wakker?'
'Omdat hij heel moe is.'
Ik kijk vanuit de keuken de kamer in. Jeroen zit op de grond te spelen en muntjes te tellen. Af en toe zie ik het kruintje boven het barblad uit. Ik hoor een zucht.
'Waarom duurt het zo lang?'
'Wachten duurt altijd lang.'
'Mag ik hem wakker maken?'
'Je mag hem wakker maken als het eten klaar is.'
Vanaf het moment dat Nico zei dat hij even naar bed wou om bij te slapen, zit Jeroen te wachten op het moment dat hij hem wakker mag maken. Wachten is voor hem een hele opgave. Dus is hij op de grond gaan zitten en heeft onze spaarpot met kleine muntjes op de kop gekiept. Om de tijd te doden telt hij het geld bij elkaar op. Bij peuters is het tijdsbesef nog niet goed ontwikkeld. Ben benieuwd waar hij nou mee komt.
'Wanneer is het eten klaar?'
Jeroen gooit het over een andere boeg.
'Als je nou even mee helpt om de tafel te dekken, mag je hem daarna wakker maken.'
Dat laat Jeroen zich niet nog een keer zeggen. Hij veert op en loopt naar de kast waar het servies staat. Vanuit de keuken houd ik hem in de gaten. Voorzichtig zet hij de borden op tafel. Hij loopt vervolgens naar de keuken en zoekt het bestek uit. dat duurt even want hij zoekt zijn eigen bestek.
'Mag ik nou naar boven??????'
'Het eten is klaar dus je mag Nico wakker maken.'
Jeroen rent naar boven, gooit de slaapkamerdeur open en met een luide schreeuw springt hij boven op het bed, boven op Nico die op dat moment nog slaapt.
Ik hoor een luide gil. Het is niet niks als een peuter je bespringt. In zijn hoofd is hij een peuter maar wel twee meter lang met schoenmaat 52.
