Er zijn tijden dat hij met een vliegenmepper door het huis loopt om alles te vermoorden. Als hij er eentje heeft dan slaat hij het letterlijk tot moes. Zo weet hij zeker dat ze niet meer weg kunnen vliegen.
In de zomer kan hij er uren mee bezig zijn, want dan zijn er ook veel. Ook weet hij dat in de winter als het echt vriest, er minder eitjes uitkomen in het voorjaar. Dus laat maar komen die vorst.
De nachtelijke activiteiten zijn iets minder. Ook dan kan hij er een hele tijd mee bezig zijn, om ze te pletten. Iets wat voor de anderen, die lekker liggen te slapen, niet zo prettig is. Want hij slaat ze zowat door de muur of grond heen.
Soms dan komt de begeleiding helpen. En heel soms dan klap je in je handen, of je slaat op de muur en roept dan: "Ik heb hem." Als dan de vraag komt : "Meen je dat nou?" dan is de kans groot dat hij weer rustig gaat slapen.
Laats had ik slaapdienst en moest hiervoor naar boven. Ik sloeg op de muur en zei dat ik hem had. Maar het ging iets te snel, dus hij geloofde me niet. ( terecht :) ) "Waar is hij gebleven dan?" vroeg hij. Tja, even denken wat ik kan verzinnen..................., maar hij keek met zijn neus op de grond en laat er daar nou net ééntje liggen. "O, ik zie hem al" roept hij blij en ik kan weer naar beneden.
Als één van de begeleiding bij hem aan het eten is en hij heeft last van een bromvlieg, pakt ze snel de mepper. Anders komt hij voorlopig niet aan het eten. Ze geeft de vlieg een flinke mep en hij valt dood op de grond. Hij loopt van tafel en gaat er gehurkt bij zitten. "Nou meppen maar." roept hij.
" Maar hij is toch al dood, en beweegt niet meer ?" zegt de begeleider.
Hij kijkt naar de vlieg, die volgens zijn normen nog niet geplet is. : "Nee hoor." zegt hij " Weet je dan niet dat een vlieg ook zijn adem in kan houden?"........................
Geen opmerkingen:
Een reactie posten